geschreven 10 april 2008
Ja, sommigen onder u zullen de titel van deze blog herkennen. Misschien niet de exacte woorden, maar de manier van beschrijven en de filosofische diepere betekenis zullen veel duidelijk maken. Het is een feit, ik heb (misschien enigzins laat) de man van mijn dromen ontmoet: Haruki Murakami...
Een van mijn laatste activiteiten: lezen, lezen, lezen. Maar goed, dat is natuurlijk niet het enige waar ik me mee bezig hou. Zo hebben Maartje en ik een avontuurlijke wandeltocht door de bossen van Kakheti gemaakt in de mist en regen (van ninotsminda naar sighnaghi). Natuurlijk is het de hele week zonnig en lekker warm, maar op de dag dat de Georgiers eindelijk eens een vrije dag hebben, regent het 'cats and dogs'. Al deed dit niks af aan de schoonheid van de natuur, maakte het misschien zelfs wel een klein beetje bijzonderder: we hadden elk moment het gevoel alsof we gered zouden worden door een prins op het witte paard (of op zijn minst een prins in een witte lada niva). Photootjes hiervan komen later, ik ben natuurlijk het verbindingskabeltje vergeten....
Verder blijven we stug door picknicken, niet alleen het hypodrome heeft ons al mogen ontvangen, maar de botanical gardens blijven favoriet.
Maar goed, behalve suf picknicken en lezen (en niet te vergeten die arbeit), wordt er natuurlijk nog evenveel gefeest door moi en consorten! Zoals bijvoorbeeld afgelopen zaterdagavond de opening van een nieuw Kala-group cafe: 1001.
Korte samenvatting: marrokaans interieur, veel wijn en een erg leuke DJ (die nu op de launch van mijn Green Bag gaat draaien). Die avond resulteerde trouwens in om 10 uur 's ochtends thuis komen met mijn 'beste vriend' . Jah, dat blijkt toch weer een andere wending te nemen dan afgesproken...
Moet maar weer eens verder met 'die Arbeit'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten