Alweer een week geleden dat ik geblogged heb (schrijf je dat eigenlijk zo?.....), er is te veel gebeurd: ik noem een ontmoeting met dronken high military officials in een te slechte amerikaanse bar, een drinkavondje met heel jeugdig artistiek tbilisi in vake-park, het kopen van een jurk, een jas en een paar hele mooie laarzen op de markt (bazari), mn werk wat eindelijk wat vorm begint te krijgen en ga zo maar door!
Vandaag is wieteke's verjaardag, na ons werk gaan we lekker op een terrasje in old tbilisi een borreltje doen en een hapje eten in een nog uit te zoeken restaurantje. Er zijn er vrij veel leuke kleine restaurantjes, dus dat moet geheid lukken. Ook hoop ik nog even langs een galerie te gaan waar een expositie is van iemand die ik in vake-park heb ontmoet.
Dinsdag hebben we samen met Immanuel, een nederlandse stagair bij de nederlandse ambassade, bij een chinees in ons district gegeten. Blijkt een van Saakashvili's lievelings restaurants te zijn, helaas hebben we hem niet gespot en om eerlijk te zijn: zo lekker vond ik het ook weer niet. Helemaal niet als je net een horror verhaal hebt gehoord over straathonden en chinese restaurants.... Al moet ik zeggen, als het hond was, dan was het best goed te doen. Gisteren zouden maartje, wieteke en ik pannekoeken bakken voor immanuel en robin, maar daar aangekomen, bleek robin alles in het marriot al te hebben voorbereid. Het enige wat nog moest gebeuren was het bakken zelf en de eerste 10 heeft hij zelf nog staan bakken ook! Ja jongens, we hebben dus pannekoeken gehad gemaakt door de chef van marriot georgia. En ze waren erg lekker :).
Ik moet maar weer eens aan het werk, dit weekend gaan we in elk geval leuke dingen doen. Beginnend met een borrel/snack bij John en Joyce (Joyce is de Consul van nl ambassade), dus in elk geval een goed begin! Zaterdag gaan we naar kustba toelopen (=meertje op de helling/heuvel) om iets aan onze conditie te doen en waarschijnlijk naar een spa, dit hebben we vorige week zondag ook gedaan en de combinatie beviel uitstekend, zeker omdat je maar 12 lari (=5 euro) kwijt bent aan een uurtje spa en 10 minuten massage (oftewel, soort van georgische scrub). Zondag hebben we in elk geval een heerlijk ontbijt in het marriot, we zijn uitgenodigt door robin, en waarschijnlijk gaan we 's middags met Anna (georgische studente die in groningen een LLM heeft gedaan) touren rond tbilisi in de auto van een vriendin van haar. We hebben het weekend in elk geval weer goed gevuld :).
donderdag 11 oktober 2007
donderdag 4 oktober 2007
The Acid Cafe
Toen ik vannacht om 2 uur thuis kwam besefte ik me dat ik 5 uur later weer op moest. Vandaag ga ik naar een Green Cafe, georganiseerd door mn werk, in de kakheti region (DE wijnregio van Georgie). De reden dat ik pas om 2 uur mn bedje in rolde was aan de andere kant wel weer legitiem, gezelligheid moet af en toe kunnen.
Dinsdag hadden wij, de Gogo's (oftewel: meisjes in georgisch), bedacht dat het leuk zou zijn om samen met wat andere evs gogo's een ladies night out te hebben. Dus zo kwam het dat wij gisteravond om 9 uur in een cafe vlakbij rustaveli zaten. Het cafe is een typisch westers gezellig cafe en op de 1e verdieping liggen kussen op de grond waar je op kan zitten, een soort van marrokaans eettentje, maar dan anders. De avond begon erg goed. Maartje en ik waren aan de Ludi - bier - en de rest aan de gvino -wijn -(behalve dan Anky, want die houdt niet van wijn of bier dus ging aan de pina colada). Direct hadden we al de aandacht getrokken van 3 jonge georgiers, die te verlegen waren om met ons te praten, maar we steeds dichterbij kwamen zitten, ons nadeden toen we in ons beste georgisch drinken bestelden en heel erg 'onopvallend' foto's van hunzelf maakten met ons op de achtergrond, ach jah, je ziet het niet vaak: een mengelmoes van franse en nederlandse meiden + 1 letse met haarkleuren gevarieerd van hoogblond (Helwe en ik) tot rood (Maartje) tot blond (anky en zoe) tot bruin (Wieteke, die er dan nog het meest 'georgisch' uitziet...). Al met al ook voor ons een manier om ons bezig te houden: we hadden het af en toe niet meer van het lachen. De schok was dan ook groot toen voor het eerst de electriciteit uitviel en je dus in een donker en stil cafe zit. Opvallend hoeveel mensen mobieltjes hebben en er een blauwachtige schemer in het cafe ontstond. Gelukkig was het mankement snel verholpen.
Helaas hadden we vrij recent na deze belevenis echt een 'Robin to the Rescue' nodig. De aardige verlegen georgische jongetjes hadden plaats gemaakt voor 4 andere niet engels sprekende jongens die met ons wouden praten, gezien het feit alleen zoe russisch kan, maartje een paar woordje en de rest helemaal niet, ging het vrij problematisch. Ook waren ze niet echt aardig te noemen en erg dronken; niet te vergeten: het type 'ik verkoop spullen die per ongeluk van een vrachtwagen zijn afgevallen' en 'mijn vader was minister tijdens shevernadze' tot 'mijn werk is om auto's vannuit duitsland naar georgie te rijden'; niet echt our cup of tea zullen we maar zeggen. Na 30 minuten kwam Robin to the Rescue en dachten de jongens dat Robin Maartje's man was, dat hadden we maar afgesproken, want als je zegt vriendje, dan maakt het voor hen niks uit (in de trand van: alles kan kapot....). Na een paar gezellige biertjes en enkele stroomuitvallen verder was het dan echt tijd om te gaan. Het was nog een heel gedoen om de jongens af te schudden: ze waren overtuigd dat ze een goede indruk hadden gemaakt en konden 'scoren'; maar toen we ze uiteindelijk afgeschut hadden gingen we, nog steeds met de slappe lach, de taxi in. Nu zit ik, na een 5 uur heerlijke slaap, op mn werk. Over 5 minuutjes in een marsjroetka naar kakheti.... ben benieuwd hoe mijn katerige maag daar over denkt....
Dinsdag hadden wij, de Gogo's (oftewel: meisjes in georgisch), bedacht dat het leuk zou zijn om samen met wat andere evs gogo's een ladies night out te hebben. Dus zo kwam het dat wij gisteravond om 9 uur in een cafe vlakbij rustaveli zaten. Het cafe is een typisch westers gezellig cafe en op de 1e verdieping liggen kussen op de grond waar je op kan zitten, een soort van marrokaans eettentje, maar dan anders. De avond begon erg goed. Maartje en ik waren aan de Ludi - bier - en de rest aan de gvino -wijn -(behalve dan Anky, want die houdt niet van wijn of bier dus ging aan de pina colada). Direct hadden we al de aandacht getrokken van 3 jonge georgiers, die te verlegen waren om met ons te praten, maar we steeds dichterbij kwamen zitten, ons nadeden toen we in ons beste georgisch drinken bestelden en heel erg 'onopvallend' foto's van hunzelf maakten met ons op de achtergrond, ach jah, je ziet het niet vaak: een mengelmoes van franse en nederlandse meiden + 1 letse met haarkleuren gevarieerd van hoogblond (Helwe en ik) tot rood (Maartje) tot blond (anky en zoe) tot bruin (Wieteke, die er dan nog het meest 'georgisch' uitziet...). Al met al ook voor ons een manier om ons bezig te houden: we hadden het af en toe niet meer van het lachen. De schok was dan ook groot toen voor het eerst de electriciteit uitviel en je dus in een donker en stil cafe zit. Opvallend hoeveel mensen mobieltjes hebben en er een blauwachtige schemer in het cafe ontstond. Gelukkig was het mankement snel verholpen.
Helaas hadden we vrij recent na deze belevenis echt een 'Robin to the Rescue' nodig. De aardige verlegen georgische jongetjes hadden plaats gemaakt voor 4 andere niet engels sprekende jongens die met ons wouden praten, gezien het feit alleen zoe russisch kan, maartje een paar woordje en de rest helemaal niet, ging het vrij problematisch. Ook waren ze niet echt aardig te noemen en erg dronken; niet te vergeten: het type 'ik verkoop spullen die per ongeluk van een vrachtwagen zijn afgevallen' en 'mijn vader was minister tijdens shevernadze' tot 'mijn werk is om auto's vannuit duitsland naar georgie te rijden'; niet echt our cup of tea zullen we maar zeggen. Na 30 minuten kwam Robin to the Rescue en dachten de jongens dat Robin Maartje's man was, dat hadden we maar afgesproken, want als je zegt vriendje, dan maakt het voor hen niks uit (in de trand van: alles kan kapot....). Na een paar gezellige biertjes en enkele stroomuitvallen verder was het dan echt tijd om te gaan. Het was nog een heel gedoen om de jongens af te schudden: ze waren overtuigd dat ze een goede indruk hadden gemaakt en konden 'scoren'; maar toen we ze uiteindelijk afgeschut hadden gingen we, nog steeds met de slappe lach, de taxi in. Nu zit ik, na een 5 uur heerlijke slaap, op mn werk. Over 5 minuutjes in een marsjroetka naar kakheti.... ben benieuwd hoe mijn katerige maag daar over denkt....
maandag 1 oktober 2007
niet links, niet rechts, maar recht door zee....
Nee, ik ben nog niet dood, verkracht en gevonden in een greppel ergens buiten tbilisi: ik leef nog steeds!!! Helaas even afgesneden van de wereld: geen mobieltje, geen internet en een vaste lijn in mn appartement waarmee je alleen binnen tbilisi kan bellen (ja, heel erg handig :P). Tot nu toe is het errug leuk in tbilisi, mn appartement is helaas niet op loopafstand van mn werk (wel op die van mn beide roommates wieteke en maartje...), maar ik moet een half uur met de bus en dan nog 10 minuten een helling oplopen: ach is weer goed voor mn conditie ;).
Dinsdagnacht 18 september kwamen we aan om 3 uur 's nachts op Tbilisi airport. Niet alleen werden Maartje, Wieteke en ik opgewacht door onze host-organisaties, maar ook nog eens door LLink. Je kan je voorstellen hoe we er uit zagen na 5 uur in een te klein vliegtuig te hebben gezeten met te vies vliegtuig eten :S. De rit naar ons appartement was al helemaal spannend. De chauffeur van mijn organisatie bracht ons naar Soburtalo (onze wijk) in een enigzins kapotte nissan. Niet alleen sprak hij geen engels, ook werd het ons duidelijk tijdens deze nachtelijke rit, dat ze hier in Georgie niet aan verkeersregels doen. Wieteke dacht dat er links werd gereden in Georgie, waarop ik antwoorde: nee hoor gewoon rechts; Maartje verwoorde het het beste: Niet links, niet rechts, maar recht door zee!
Ons appartement valt heel erg mee. Toen we aankwamen waren we enigzins bang dat het een echte vervallen sovjetflat was, maar van binnen ziet het er heel netjes en solide uit. Binnenkort zal ik wat foto's posten om jullie een indruk te geven. Wel wil ik nog eventjes kort uitleggen hoe onze lift werkt (we zitten op de 6e verdieping, dus af en toe is een lift handig). Allereerst moet je er geld in stoppen, anders werkt hij niet. En wel 5 of 10 tetri (wat ongeveer neerkomt op 2 a 4 eurocent). Dan moet je op het knopje drukken van de 5e verdieping en hier moet je mee wachten totdat iedereen in de lift staat (wat trouwens al een hele onderneming is, omdat er max 3 mensen in passen...), wacht je niet: dan heb je geheid iemand tussen de deur (bij ons is maartje meestal het bokje). Op het moment dat de lift omhoog gaat: niet door de gaten in de lift kijken: als je nog niet doodsangsten uitstaat door het gerammel, dan wel door het idee dat het een zeer 'veilige' lift is... Na 5 seconden hoor je 2 keer een gebonk, rammelt de lift een beetje en hoor je een lang schuur geluid, alsof de tunnel te klein is voor de lift. Ook bij het uitstappen moet je uitkijken dat je niet tussen de deur komt, ook hierbij is maartje meestal de pineut!
De eerste zaterdagavond uit was trouwens echt te mooi! Vrijdagavond hoorden we van een of ander openlucht optreden van breakdancers in een park (vake-park), wat uiteindelijk bij een meertje bleek te zijn (turtle lake). Aangekomen bleek het een nederlands iniatief te zijn van hope box angels en was DEF P van Osdorp Posse daar, samen met Bad Brea (kennen jullie haar?) en een of andere bekene georgische rapper: Amigo. Kennis gemaakt met hen en telefoonnr;s uitegwisseld, de volgende dag zouden ze daar weer optreden dus wij zijn die zaterdag ook heen geweest. Na het openlucht optreden op het meer zou de rapper amigo naar een of andere club (JAM) gaan aan rustaveli (de winkel/uitgaansstraat van tbilisi). Maar tijdens het eten samen met wat andere expads (3 fransen een est en een pool) werd ik gebeld door timor (een van de jongens die we die dag hadden ontmoet) dat ze op een of ander bootfeest zaten, of we ook wouden komen. We zouden in club JAM door een MC van Amigo worden opgehaald. Gelukkig van wel, want die club JAm was echt heel bizar LSD muziek achtig (hiervan is binnenkort een filmpje te bezichtigen, ze zaten daar allemaal op de grond gothic techno te luisteren...wazig!). Toen we bij de boot kwamen bleek dit een soort mini-jachtje waar een jongen zn verjaardagsfeestje had, wij waren gasten van amigo, dus mochten ook komen. Voor 4 uur lang op de boot gedanst met te gave techno en rondgevaren over de rivier. De DJ gaat binnenkort in berlijn draaien en dat was te merken: hij was echt heel erg goed. Het was een erg leuke avond en we hebben direct al veel vrienden gemaakt!
Niet alleen de locals hebben we ontmoet, we hebben ook al expad vriendjes! Onder andere Robin: nu al een buddy for life! Hij is de chefkok van de twee marriot hotels in Tbilisi, vernatwoordelijk voor beide menukaarten en al het eten wat er uit gaat... Leren kennen de zaterdagavond bij Pascal (aka Def P), Robin is namelijk een verkapte Osdorp Posse fan (al luistert hij ook Celine Dion....). Verder hebben we nog Tiphaine, een heel erg leuk frans meisje dat bij APD werkt (waar Maartje en Rogier ook werken); Zoe, ook een frans meisje die hier een jaar ook een EVS positie heeft gehad, maar besloten heeft nog een jaar te blijven. Verder hebben we Immanuel, een stagair bij de Nederlandse Ambassade, maar hij gaat helaas half november al weer weg... Op dit moment logeerd er nog een ander frans meisje, Anne-Carole, bij ons. Zij is hier voor 2 weken. Zoals jullie kunnen lezen: een en al gezelligheid: we hebben het enorm naar onze zin!
Het kantoor van CENN (mijn werkgever) is trouwens geweldig! Het zit in het oude gedeelte van tbilisi, doet een beetje cubaans aan, behalve dan dat mijn kantoor echt ontzettend superdeluxe en nieuw is! Ook hiervan zijn binnenkort foto's te bezichtigen! In elk geval tot nu toe een paar mooie dagen gehad, begin 1 oktober pas met werken, dus vul de dagen met de stad bezichtigen en uitgaan. Vorige week een weekje naar de zwarte zee geweest. Hier hadden we een on-arrival training. Het was erg warm weer, dus tijdens de pauzes lagen we te bakken op het kiezelstrand van kobuleti! Heb ook nog in de zwarte zee gezwommen, al vond ik die ene kwal wel een beetje eng.....
Dinsdagnacht 18 september kwamen we aan om 3 uur 's nachts op Tbilisi airport. Niet alleen werden Maartje, Wieteke en ik opgewacht door onze host-organisaties, maar ook nog eens door LLink. Je kan je voorstellen hoe we er uit zagen na 5 uur in een te klein vliegtuig te hebben gezeten met te vies vliegtuig eten :S. De rit naar ons appartement was al helemaal spannend. De chauffeur van mijn organisatie bracht ons naar Soburtalo (onze wijk) in een enigzins kapotte nissan. Niet alleen sprak hij geen engels, ook werd het ons duidelijk tijdens deze nachtelijke rit, dat ze hier in Georgie niet aan verkeersregels doen. Wieteke dacht dat er links werd gereden in Georgie, waarop ik antwoorde: nee hoor gewoon rechts; Maartje verwoorde het het beste: Niet links, niet rechts, maar recht door zee!
Ons appartement valt heel erg mee. Toen we aankwamen waren we enigzins bang dat het een echte vervallen sovjetflat was, maar van binnen ziet het er heel netjes en solide uit. Binnenkort zal ik wat foto's posten om jullie een indruk te geven. Wel wil ik nog eventjes kort uitleggen hoe onze lift werkt (we zitten op de 6e verdieping, dus af en toe is een lift handig). Allereerst moet je er geld in stoppen, anders werkt hij niet. En wel 5 of 10 tetri (wat ongeveer neerkomt op 2 a 4 eurocent). Dan moet je op het knopje drukken van de 5e verdieping en hier moet je mee wachten totdat iedereen in de lift staat (wat trouwens al een hele onderneming is, omdat er max 3 mensen in passen...), wacht je niet: dan heb je geheid iemand tussen de deur (bij ons is maartje meestal het bokje). Op het moment dat de lift omhoog gaat: niet door de gaten in de lift kijken: als je nog niet doodsangsten uitstaat door het gerammel, dan wel door het idee dat het een zeer 'veilige' lift is... Na 5 seconden hoor je 2 keer een gebonk, rammelt de lift een beetje en hoor je een lang schuur geluid, alsof de tunnel te klein is voor de lift. Ook bij het uitstappen moet je uitkijken dat je niet tussen de deur komt, ook hierbij is maartje meestal de pineut!
De eerste zaterdagavond uit was trouwens echt te mooi! Vrijdagavond hoorden we van een of ander openlucht optreden van breakdancers in een park (vake-park), wat uiteindelijk bij een meertje bleek te zijn (turtle lake). Aangekomen bleek het een nederlands iniatief te zijn van hope box angels en was DEF P van Osdorp Posse daar, samen met Bad Brea (kennen jullie haar?) en een of andere bekene georgische rapper: Amigo. Kennis gemaakt met hen en telefoonnr;s uitegwisseld, de volgende dag zouden ze daar weer optreden dus wij zijn die zaterdag ook heen geweest. Na het openlucht optreden op het meer zou de rapper amigo naar een of andere club (JAM) gaan aan rustaveli (de winkel/uitgaansstraat van tbilisi). Maar tijdens het eten samen met wat andere expads (3 fransen een est en een pool) werd ik gebeld door timor (een van de jongens die we die dag hadden ontmoet) dat ze op een of ander bootfeest zaten, of we ook wouden komen. We zouden in club JAM door een MC van Amigo worden opgehaald. Gelukkig van wel, want die club JAm was echt heel bizar LSD muziek achtig (hiervan is binnenkort een filmpje te bezichtigen, ze zaten daar allemaal op de grond gothic techno te luisteren...wazig!). Toen we bij de boot kwamen bleek dit een soort mini-jachtje waar een jongen zn verjaardagsfeestje had, wij waren gasten van amigo, dus mochten ook komen. Voor 4 uur lang op de boot gedanst met te gave techno en rondgevaren over de rivier. De DJ gaat binnenkort in berlijn draaien en dat was te merken: hij was echt heel erg goed. Het was een erg leuke avond en we hebben direct al veel vrienden gemaakt!
Niet alleen de locals hebben we ontmoet, we hebben ook al expad vriendjes! Onder andere Robin: nu al een buddy for life! Hij is de chefkok van de twee marriot hotels in Tbilisi, vernatwoordelijk voor beide menukaarten en al het eten wat er uit gaat... Leren kennen de zaterdagavond bij Pascal (aka Def P), Robin is namelijk een verkapte Osdorp Posse fan (al luistert hij ook Celine Dion....). Verder hebben we nog Tiphaine, een heel erg leuk frans meisje dat bij APD werkt (waar Maartje en Rogier ook werken); Zoe, ook een frans meisje die hier een jaar ook een EVS positie heeft gehad, maar besloten heeft nog een jaar te blijven. Verder hebben we Immanuel, een stagair bij de Nederlandse Ambassade, maar hij gaat helaas half november al weer weg... Op dit moment logeerd er nog een ander frans meisje, Anne-Carole, bij ons. Zij is hier voor 2 weken. Zoals jullie kunnen lezen: een en al gezelligheid: we hebben het enorm naar onze zin!
Het kantoor van CENN (mijn werkgever) is trouwens geweldig! Het zit in het oude gedeelte van tbilisi, doet een beetje cubaans aan, behalve dan dat mijn kantoor echt ontzettend superdeluxe en nieuw is! Ook hiervan zijn binnenkort foto's te bezichtigen! In elk geval tot nu toe een paar mooie dagen gehad, begin 1 oktober pas met werken, dus vul de dagen met de stad bezichtigen en uitgaan. Vorige week een weekje naar de zwarte zee geweest. Hier hadden we een on-arrival training. Het was erg warm weer, dus tijdens de pauzes lagen we te bakken op het kiezelstrand van kobuleti! Heb ook nog in de zwarte zee gezwommen, al vond ik die ene kwal wel een beetje eng.....
Abonneren op:
Posts (Atom)