Toen ik vannacht om 2 uur thuis kwam besefte ik me dat ik 5 uur later weer op moest. Vandaag ga ik naar een Green Cafe, georganiseerd door mn werk, in de kakheti region (DE wijnregio van Georgie). De reden dat ik pas om 2 uur mn bedje in rolde was aan de andere kant wel weer legitiem, gezelligheid moet af en toe kunnen.
Dinsdag hadden wij, de Gogo's (oftewel: meisjes in georgisch), bedacht dat het leuk zou zijn om samen met wat andere evs gogo's een ladies night out te hebben. Dus zo kwam het dat wij gisteravond om 9 uur in een cafe vlakbij rustaveli zaten. Het cafe is een typisch westers gezellig cafe en op de 1e verdieping liggen kussen op de grond waar je op kan zitten, een soort van marrokaans eettentje, maar dan anders. De avond begon erg goed. Maartje en ik waren aan de Ludi - bier - en de rest aan de gvino -wijn -(behalve dan Anky, want die houdt niet van wijn of bier dus ging aan de pina colada). Direct hadden we al de aandacht getrokken van 3 jonge georgiers, die te verlegen waren om met ons te praten, maar we steeds dichterbij kwamen zitten, ons nadeden toen we in ons beste georgisch drinken bestelden en heel erg 'onopvallend' foto's van hunzelf maakten met ons op de achtergrond, ach jah, je ziet het niet vaak: een mengelmoes van franse en nederlandse meiden + 1 letse met haarkleuren gevarieerd van hoogblond (Helwe en ik) tot rood (Maartje) tot blond (anky en zoe) tot bruin (Wieteke, die er dan nog het meest 'georgisch' uitziet...). Al met al ook voor ons een manier om ons bezig te houden: we hadden het af en toe niet meer van het lachen. De schok was dan ook groot toen voor het eerst de electriciteit uitviel en je dus in een donker en stil cafe zit. Opvallend hoeveel mensen mobieltjes hebben en er een blauwachtige schemer in het cafe ontstond. Gelukkig was het mankement snel verholpen.
Helaas hadden we vrij recent na deze belevenis echt een 'Robin to the Rescue' nodig. De aardige verlegen georgische jongetjes hadden plaats gemaakt voor 4 andere niet engels sprekende jongens die met ons wouden praten, gezien het feit alleen zoe russisch kan, maartje een paar woordje en de rest helemaal niet, ging het vrij problematisch. Ook waren ze niet echt aardig te noemen en erg dronken; niet te vergeten: het type 'ik verkoop spullen die per ongeluk van een vrachtwagen zijn afgevallen' en 'mijn vader was minister tijdens shevernadze' tot 'mijn werk is om auto's vannuit duitsland naar georgie te rijden'; niet echt our cup of tea zullen we maar zeggen. Na 30 minuten kwam Robin to the Rescue en dachten de jongens dat Robin Maartje's man was, dat hadden we maar afgesproken, want als je zegt vriendje, dan maakt het voor hen niks uit (in de trand van: alles kan kapot....). Na een paar gezellige biertjes en enkele stroomuitvallen verder was het dan echt tijd om te gaan. Het was nog een heel gedoen om de jongens af te schudden: ze waren overtuigd dat ze een goede indruk hadden gemaakt en konden 'scoren'; maar toen we ze uiteindelijk afgeschut hadden gingen we, nog steeds met de slappe lach, de taxi in. Nu zit ik, na een 5 uur heerlijke slaap, op mn werk. Over 5 minuutjes in een marsjroetka naar kakheti.... ben benieuwd hoe mijn katerige maag daar over denkt....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten