Afgezien van wat diplomatieke en politieke soap taferelen is het hier in Georgie weer precies zoals normaal, zelfs voor 7 november was het ook enigzins een ‘Bold and the Beautiful’ op politiek niveau in Georgie. Mijn gewone leven gaat gewoon door en trots kan ik zelfs vermelden dat mijn eigen media-campagne van start is gegaan een week geleden. Hoewel de timing enigzins ongelukkig is gezien de presidentsverkiezingen moet de campagne toch doorgaan: anders krijgen we onze subsidie van de OVSE niet… De campagne heet ECO-LOGIC en is bedoelt om 14 tot en met 30 jarigen bewust te maken van het millieu en ze een sustaineble lifestyle aan te meten. In Nederland is iedereen wel een beetje “energie-zuinig, afval in de afvalbak en geen plastic tasjes bij de supermakt’ maar in Georgie is dit alles een nieuwe verfrissende kijk op het leven. Geen geitenwollensokken gevoel hier als je het over het millieu hebt. Ze zijn allemaal ontzettend enthousiast en willen graag iets doen, hoe is alleen de vraag. En daar kunnen David, mijn collega, en ik bij helpen. David geeft door heel Georgie heen seminars over het onderwerp en ik organiseer zogenaamde Green cafés voor jongeren samen met universitair docenten/hoogleraren en vertegenwoordigers van NGO’s. Verder hebben we ontzettend mooi promotie-materiaal. Het logo heb ik samen met twee designers ontworpen en we hebben t-shirts, stickers, flyers en postcards laten drukken die ongelooflijk populair aan het worden zijn. Verder komen er in de grote supermarkt keten Populi onze canvas tassen, zogenaamde Green Bags. Ze zijn hier namelijk iets te gek op plastic yasjes. Ook hebben we een televisie-spot, mogen we bij een tv-show aanwezig zijn en hebben we twee radio-programma’s over onze campagne.
Met name alle media-aandacht voor onze campagne is erg fijn. We hebben bij alle green cafes en seminars tot nu toe een à twee televisie crews gehad en meerdere schrijvende pers. Als afsluiting van de campagne hebben we een GREEN Party. Een feest in de trand van ‘dance for life’ maar dan dus in het eco-logische sfeertje. Iets waar ik helemaal alleen verantwoordelijk voor ben en in principe de vrije hand in heb. Het is ontzettend leuk om te organiseren, de club heb ik geregeld voor een vriendenprijs en ook de DJ’s die ik wil hebben willen het bijna voor niets doen. Dat is het leuke van Georgie: als je vrienden hebt, heb je vrienden. Helaas werkt het af en toe dus de corruptie in de hand, maar op deze kleine schaal is het meer echt een vriendendienst dan corruptie. Het feest zal georganiseerd worden in Switch, een bekende club in Tbilisi. Het zal compleet in het teken van de campagne staan: een eigen tune, ‘I am Green’ batches, Green dresscode, een Green wish-board waar men met een blacklight stift zijn eigen ‘green wishes’ op kan schrijven, al het personeel in onze campagne-kleding, groene lichten, onze reclame op de plasma schermen en een eigen ‘green cocktail’.
Maar naast mijn werk moet er natuurlijk ook een sociaal leven onderhouden worden, iets wat in Georgie erg makkelijk is. Afgelopen weekend voor het eerst hier gaan schaatsen: geweldig! Hoewel er alleen maar kleine kinderen op de ijsbaan zijn: het was genieten, ik wil mijn nederlandse nooren hier hebben! Wat trouwens ook erg grappig was: onze amerikaanse vriendinnetjes die meer op het ijs lagen dan op hun schaatsen stonden. Zondag waren we uitgenodigd bij de orthodoxe doop van Anna Tamar, het kindje van Tabitha (NL) en Gio (GEO). Het was erg bijzonder om er bij te zijn, wel een beetje jammer dat de moeder niet goed ingelicht werd over wat er precies ging gebeuren. Daarna naar hun supra geweest met al hun vrienden en familie, wat ontzettend gezellig was. Vanavond ga ik eten met Maartje in Cumberto, waar een vriend van Natasha om acht uur moet draaien, dus zie ik de Georgische ‘clan’ ook weer direct en daarna naar de verjaardag van Poolse Tola. Gelukkig ben ik morgenochtend vrij, ik kan wel een beetje bijslaap gebruiken :).
woensdag 28 november 2007
vrijdag 16 november 2007
Georgie..
Hoe is het mogelijk dat je het ene moment je kantoor niet uit kan vanwege gevaarlijke gasdampen en een uit de hand gelopen demonstratie, terwijl de week erna alles weer zijn gewone gang gaat? Niet alleen was het weekend zo normaal als kon zijn: lekker koffie drinken in de stad met Maartje en hierna een hapje eten waar we natuurlijk weer mensen tegenkomen om een drankje mee te doen. De gehele week heb ik gewoon elke dag van negen tot zes gewerkt en heb ik elke avond met mensen afgesproken. Maandag met Tabitha en Gio (en natuurlijk hun kleine spruit Anna), dinsdag een avondje thuis met Maartje, woensdag naar de film en hierna een drankje doen, donderdagavond met Natasha en Tatula naar Cumberto om daar een drankje te doen en een hapje te eten.
Alleen donderdagavond merkte ik iets van de demonstraties die week ervoor. Een vriend van Natasha is reporter en had zijn camera mee. Cumberto, waar we zaten, is een soort van hip café met tevens een galerij. Hier wordt niet alleen gewone kunst vertoond, maar ook video kunst. De vriend van Natasha had op een gegeven moment zijn camera aangesloten aan een van de beamers om zijn footage van de rellen te laten zien. Ik weet niet of je je het kan voorstellen, maar om in een café met techno als achtergrond muziek naar de rellen te kijken is echt surrealistisch en bizar. Maar goed, dat was dus het enige deze week wat ik er persoonlijk van merkte. Vanavond gewoon weer naar een opening van een tentoonstelling en waarschijnlijk weer naar mijn vaste club Cumbo (inderdaad: Cumbo en Cumberto zijn van dezelfde eigenaar).
Politiek gezien gebeurde er aan de andere kant wel weer wat meer, maar daar merkt de gewone mens relatief weinig van, omdat tot vandaag er geen onafhankelijke media was. Ten eerste blijken er tijdens de rellen mensen te zijn overleden, maar dit komt niet naar buiten toe. Er is één jongen van een jaar of twintig overleden die in de demonstratie mee liep. Verder zijn er twee politie agenten door de demonstranten zo zwaar mishandeld dat ze het niet gehaald hebben. Dit komt niet in de media en heb ik gehoord van een afgezant van de VN die de body-bags met eigen ogen gezien heeft. Ook blijkt Misha niet thuis te hebben geslapen en in het geheim ergens gelogeerd en onderhandeld te hebben over ‘duistere’ zaakjes. ‘S avonds kwam hij op, natuurlijk, de staatstelevisie, om hier óf met leraren te kletsen óf met doctoren over hoe goed het wel niet met Georgie gaat en dat vannaf nu de leraren een salaris verhoging krijgen en de doctoren betere arbeidsvoorwaarden. Het is zó doorzichtig, maar volgens mij ziet hij dit zelf niet eens.
Hoewel de noodtoestand vanavond, zestien november, om zeven uur zal worden opgeheven en de media dus weer nieuws mag uitzenden, mag Imedi-TV zijn deuren niet meer openen. Gisteren heeft het hof van justitie besloten dat dat Imedi-TV meegewerkt zou hebben aan een coup op 7 november. Totdat het onderzoek hiernaar volledig is uitgevoerd mogen ze niks uitzenden en zal hun zender op zwart blijven staan. Er is absoluut geen twijfel over mogelijk dat Imedi-TV enigzins gekleurd verlsag bracht van gebeurtenissen en natuurlijk werd beheerd door Badri (oppositie financier), maar aan de andere kant, Rustavi2 deed voor de rellen ook gekleurd verslag van politieke zaken, maar dan voor het kamp Saakashvili.
Het andere opmerkelijke nieuws zijn de vijf verschillende presidentskandidaten. Natuurlijk heeft Misha zich verkiesbaar gesteld, maar ook heeft één van de tien oppositiepartijen besloten niet de kandidaat te steunen die zij met zijn allen zouden steunen, maar hun eigen leider naar voren te schuiven. Ik ben het ermee eens dat de kandidaat van de oppositie een wat populistische parlementarier is, die een enigzins schimmig verleden heeft. Helaas is de kandidaat van de laborpartij al helemaal een persoon apart. Verder kwam deze week het opmerkelijke nieuws dat Badri Patarkashvili zich óók verkiesbaar wil stellen, dat terwijl hij de gehele tijd riep dat het hem niet te doen was om een politieke carriere en dat hij de oppositie financieel steunden omdat het er slecht aan toe ging in zijn land. Ook enigzins verwarend aan hem is dat hij eigenlijk nooit in Georgie komt. Hij woont voornamelijk in Londen en Israel… De vijfde kandidaat is van new rights. Ze hebben niet meegedaan in de oppositie, ook niet tijdens de rozenrevolutie en zijn een partij die over het algemeen kijkt wie er wint en dan die kant steunt, zo doen ze het ook in debatten, met moties en televisie interviews. Wat daar van moet komen is dus ook een beetje afwachten. We zullen het wel zien. Eerst maar eens afwachten wat er gaat gebeuren in de campagnes.
Alleen donderdagavond merkte ik iets van de demonstraties die week ervoor. Een vriend van Natasha is reporter en had zijn camera mee. Cumberto, waar we zaten, is een soort van hip café met tevens een galerij. Hier wordt niet alleen gewone kunst vertoond, maar ook video kunst. De vriend van Natasha had op een gegeven moment zijn camera aangesloten aan een van de beamers om zijn footage van de rellen te laten zien. Ik weet niet of je je het kan voorstellen, maar om in een café met techno als achtergrond muziek naar de rellen te kijken is echt surrealistisch en bizar. Maar goed, dat was dus het enige deze week wat ik er persoonlijk van merkte. Vanavond gewoon weer naar een opening van een tentoonstelling en waarschijnlijk weer naar mijn vaste club Cumbo (inderdaad: Cumbo en Cumberto zijn van dezelfde eigenaar).
Politiek gezien gebeurde er aan de andere kant wel weer wat meer, maar daar merkt de gewone mens relatief weinig van, omdat tot vandaag er geen onafhankelijke media was. Ten eerste blijken er tijdens de rellen mensen te zijn overleden, maar dit komt niet naar buiten toe. Er is één jongen van een jaar of twintig overleden die in de demonstratie mee liep. Verder zijn er twee politie agenten door de demonstranten zo zwaar mishandeld dat ze het niet gehaald hebben. Dit komt niet in de media en heb ik gehoord van een afgezant van de VN die de body-bags met eigen ogen gezien heeft. Ook blijkt Misha niet thuis te hebben geslapen en in het geheim ergens gelogeerd en onderhandeld te hebben over ‘duistere’ zaakjes. ‘S avonds kwam hij op, natuurlijk, de staatstelevisie, om hier óf met leraren te kletsen óf met doctoren over hoe goed het wel niet met Georgie gaat en dat vannaf nu de leraren een salaris verhoging krijgen en de doctoren betere arbeidsvoorwaarden. Het is zó doorzichtig, maar volgens mij ziet hij dit zelf niet eens.
Hoewel de noodtoestand vanavond, zestien november, om zeven uur zal worden opgeheven en de media dus weer nieuws mag uitzenden, mag Imedi-TV zijn deuren niet meer openen. Gisteren heeft het hof van justitie besloten dat dat Imedi-TV meegewerkt zou hebben aan een coup op 7 november. Totdat het onderzoek hiernaar volledig is uitgevoerd mogen ze niks uitzenden en zal hun zender op zwart blijven staan. Er is absoluut geen twijfel over mogelijk dat Imedi-TV enigzins gekleurd verlsag bracht van gebeurtenissen en natuurlijk werd beheerd door Badri (oppositie financier), maar aan de andere kant, Rustavi2 deed voor de rellen ook gekleurd verslag van politieke zaken, maar dan voor het kamp Saakashvili.
Het andere opmerkelijke nieuws zijn de vijf verschillende presidentskandidaten. Natuurlijk heeft Misha zich verkiesbaar gesteld, maar ook heeft één van de tien oppositiepartijen besloten niet de kandidaat te steunen die zij met zijn allen zouden steunen, maar hun eigen leider naar voren te schuiven. Ik ben het ermee eens dat de kandidaat van de oppositie een wat populistische parlementarier is, die een enigzins schimmig verleden heeft. Helaas is de kandidaat van de laborpartij al helemaal een persoon apart. Verder kwam deze week het opmerkelijke nieuws dat Badri Patarkashvili zich óók verkiesbaar wil stellen, dat terwijl hij de gehele tijd riep dat het hem niet te doen was om een politieke carriere en dat hij de oppositie financieel steunden omdat het er slecht aan toe ging in zijn land. Ook enigzins verwarend aan hem is dat hij eigenlijk nooit in Georgie komt. Hij woont voornamelijk in Londen en Israel… De vijfde kandidaat is van new rights. Ze hebben niet meegedaan in de oppositie, ook niet tijdens de rozenrevolutie en zijn een partij die over het algemeen kijkt wie er wint en dan die kant steunt, zo doen ze het ook in debatten, met moties en televisie interviews. Wat daar van moet komen is dus ook een beetje afwachten. We zullen het wel zien. Eerst maar eens afwachten wat er gaat gebeuren in de campagnes.
vrijdag 9 november 2007
De rust is wedergekeerd?
“Kiki, hi how are you? Your still alive? Oh great, yeah me too. Want to drink something tonight? Oh ok, well, call you tomorrow!” “Hi Tatula, how nice of you to call. Yeah I’m fine, and you? Oh, but it’s fine on the streets, you can go out, nothing going on! Ok, call you tomorrow” “Natasha! What, a curfew? No, there is no evening clock after ten, I know for sure, you know what, I’ll call you back soon!”
Lichtelijk geirriteerd bel ik de Nederlandse Ambassade, zijn ze hier in Georgie helemaal gek geworden? Een avondklok? Waarom, er is buiten in Tbilisi niets meer aan de hand. Ik heb vandaag gewerkt, koffie gedronken met 2 nederlandse vriendinnen en ben net nog over straat naar mijn appartement gelopen. Ik krijg Janet aan de lijn. Gelukkig weet ze me te vertellen dat er helemaal geen avondklok is en dat er niks is voorgevallen vandaag. Meteen bel ik Natasha op en spreken we af om die avond bij haar thuis een drankje te doen.
Die ochtend ben ik gewoon naar mijn werk gegaan en hoewel het erg rustig is op straat, voelt het enigzins ook als te rustig. Er zijn nauwelijks kranten, het webnieuws komt ontzettend langzaam op gang (pas om 12 uur een eerste berichtje), de radio is uit de lucht en de normale tv zenders zenden alleen maar saaie tekenfilms uit en nog saaiere romeinse films. Op de staatstelevisie worden misselijkmakende propaganda-filmpjes afgespeeld waarin de oppositie-leiders zwart worden gemaakt door hun vermeende contacten met de Russen en zie je schreeuwende regeringsleden die het in de verste verte niet over politiek hebben, maar het alleen maar op de man spelen. Het voelt een beetje als het volgen van de Amerikaanse verkiezingen: het ontbreken van politieke inhoud en het zwart maken van je opponent op persoonlijke sfeer. Of zoals mijn collega Tamuna zei: ‘Het is alsof je naar een braziliaanse soap kijkt’ (die heb je hier veel, wel na gsynchroniseerd natuurlijk).
Het enige politiek inhoudelijke nieuws krijg ik via internet mee. Er blijken in Batumi toch een aantal studenten te zijn gaan protesteren, terwijl dat in de de noodtoestand verboden is. Ze willen zich niet aansluiten bij de oppositie en hebben dit duidelijk naar de oppositie gecommuniceerd, maar ze willen aangeven dat zij het absoluut niet kunnen vinden hoe de overheid heeft gereageerd op de protesten en dat dat in een democratische rechtsstaat ongepast is. Op het laatste moment, terwijl ze zich aan het verzamelen zijn voor de universiteit, spreken ze af het toch niet door te zetten, vanwege de afschuwelijke beelden die ze gisteren op tv hebben gezien en de angst voor represailles. Helaas blijkt de ‘security police’ ingelicht te zijn over hun vermeende plannen en worden ze hardhandig in elkaar geslagen. Ook hier wordt traangas niet geschuwd. Er blijkt zelfs een vijf maanden zwangere vrouw in het ziekenhuis te liggen, waarvan niet duidelijk is of het kindje het overleeft.
Voor ik naar Natasha ga, eet ik wat met mijn huisgenootjes, Maartje en Wieteke en twee vriendinnetjes van ons, Tiphaine en Helve. Dan krijgt Wieteke opeens een sms’je van haar collega Soso: Misha is op de televisie! Hoewel we geen kabel hebben, kunnen we de staatstelevisie toch, met veel ruis en zonder geluid, ontvangen. Direct wordt de tv natuurlijk aangezet en in spanning wachten we op een volgend sms’je van Soso met een korte vertaling van de boodschap van Misha. Hij heeft de presidentiele verkiezingen vervroegd naar 5 januari, dat is ongeveer een jaar eerder dan gepland. Het blijkt dat de Amerikanen en onze enige echte Solano hem onder druk hebben gezet: als je de verkiezingen niet vervroegd: geen NATO en EU Neighboorhood policy meer. Als er iets is waar Misha zijn gehele presidentiele tijd voor gestrijd heeft, dan is het wel het lidmaatschap van de Navo en alle Georgische burgers voelen zich Europeanen en hopen dat Georgie ooit lid kan worden van de EU. De enige keus die hij dus had, was de verkiezingen vervroegen.
Maar Misha is niet dom, Misha weet heel goed wat hij doet. Het grote pijnpunt tijdens de demonstraties waren de parlementaire verkiezingen, niet eens de presidentiele. Het is praktisch onmogelijk voor de oppositie om tegenkandidaten te vinden die goed genoeg zijn. Tevens moeten ze binnen 3 dagen met wienig financiele middelen een campagne opzetten. Het ziet er nu naar uit dat Misha de verkiezingen weer zal winnen, simpel om het feit dat er geen beter alternatief is.
Hoewel de parlementaire verkiezingen niet per se vervroegd zijn heeft Misha wel aangekondigd dat er, op 5 januari tijdens de presidentiele verkiezingen, ook een referendum gehouden zal worden. Een referendum om te kijken of de bevolking van Georgie de parlementaire verkiezingen vervroegd wil hebben naar de lente. Ik ben benieuwd wat daar uit gaat komen, we zullen zien.
Ongeveer een uur na Misha ‘prachtige’ toespraak word ik gebeld door Natasha. Haar moeder heeft haar overbezorgd gebeld en wil dat ze naar haar huis komt in Tschneti, ongeveer een half uur rijden van Tbilisi. Ze moet daar dus de nacht blijven en helaas moet onze afspraak verzet worden. Door de krankzinnige gebeurtenissen van afgelopen dagen zijn al onze afspraken al niet doorgegaan. Dit weekend moest za al naar haar moeder in Tschneti en toen ze terug was op maandag had ik helaas al andere plannen. Op woensdag zouden we samen óf naar de opening van een kledingwinkel gaan óf naar de opening van een kunst galerij. Doordat ik het kantoor anderhalf uur lang niet uit kon vanwege de demonstratie moest het helaas afgezegd worden. Aan de ene kant gaat het leven in Tbilisi gewoon door, aan de andere kant durven Georgische vriendinnen van mij twee dagen hun huis niet uit en bellen ze ongerust of ik niet te dicht bij de ramen sta, omdat dat gevaarlijk kan zijn. Hopelijk is vandaag weer wat rustiger. Op mijn werk zijn ze tenminste kalm en gaan ze ervan uit dat het allemaal weer goed gaat. Ik heb al een uitnodiging voor een borrel vanavond en ook het webnieuws bericht geen onregelmatigheden. Ik ben benieuwd, we zien wel: hier in Georgie ben je nooit zeker van iets, dat is één ding dat zeker is…
Lichtelijk geirriteerd bel ik de Nederlandse Ambassade, zijn ze hier in Georgie helemaal gek geworden? Een avondklok? Waarom, er is buiten in Tbilisi niets meer aan de hand. Ik heb vandaag gewerkt, koffie gedronken met 2 nederlandse vriendinnen en ben net nog over straat naar mijn appartement gelopen. Ik krijg Janet aan de lijn. Gelukkig weet ze me te vertellen dat er helemaal geen avondklok is en dat er niks is voorgevallen vandaag. Meteen bel ik Natasha op en spreken we af om die avond bij haar thuis een drankje te doen.
Die ochtend ben ik gewoon naar mijn werk gegaan en hoewel het erg rustig is op straat, voelt het enigzins ook als te rustig. Er zijn nauwelijks kranten, het webnieuws komt ontzettend langzaam op gang (pas om 12 uur een eerste berichtje), de radio is uit de lucht en de normale tv zenders zenden alleen maar saaie tekenfilms uit en nog saaiere romeinse films. Op de staatstelevisie worden misselijkmakende propaganda-filmpjes afgespeeld waarin de oppositie-leiders zwart worden gemaakt door hun vermeende contacten met de Russen en zie je schreeuwende regeringsleden die het in de verste verte niet over politiek hebben, maar het alleen maar op de man spelen. Het voelt een beetje als het volgen van de Amerikaanse verkiezingen: het ontbreken van politieke inhoud en het zwart maken van je opponent op persoonlijke sfeer. Of zoals mijn collega Tamuna zei: ‘Het is alsof je naar een braziliaanse soap kijkt’ (die heb je hier veel, wel na gsynchroniseerd natuurlijk).
Het enige politiek inhoudelijke nieuws krijg ik via internet mee. Er blijken in Batumi toch een aantal studenten te zijn gaan protesteren, terwijl dat in de de noodtoestand verboden is. Ze willen zich niet aansluiten bij de oppositie en hebben dit duidelijk naar de oppositie gecommuniceerd, maar ze willen aangeven dat zij het absoluut niet kunnen vinden hoe de overheid heeft gereageerd op de protesten en dat dat in een democratische rechtsstaat ongepast is. Op het laatste moment, terwijl ze zich aan het verzamelen zijn voor de universiteit, spreken ze af het toch niet door te zetten, vanwege de afschuwelijke beelden die ze gisteren op tv hebben gezien en de angst voor represailles. Helaas blijkt de ‘security police’ ingelicht te zijn over hun vermeende plannen en worden ze hardhandig in elkaar geslagen. Ook hier wordt traangas niet geschuwd. Er blijkt zelfs een vijf maanden zwangere vrouw in het ziekenhuis te liggen, waarvan niet duidelijk is of het kindje het overleeft.
Voor ik naar Natasha ga, eet ik wat met mijn huisgenootjes, Maartje en Wieteke en twee vriendinnetjes van ons, Tiphaine en Helve. Dan krijgt Wieteke opeens een sms’je van haar collega Soso: Misha is op de televisie! Hoewel we geen kabel hebben, kunnen we de staatstelevisie toch, met veel ruis en zonder geluid, ontvangen. Direct wordt de tv natuurlijk aangezet en in spanning wachten we op een volgend sms’je van Soso met een korte vertaling van de boodschap van Misha. Hij heeft de presidentiele verkiezingen vervroegd naar 5 januari, dat is ongeveer een jaar eerder dan gepland. Het blijkt dat de Amerikanen en onze enige echte Solano hem onder druk hebben gezet: als je de verkiezingen niet vervroegd: geen NATO en EU Neighboorhood policy meer. Als er iets is waar Misha zijn gehele presidentiele tijd voor gestrijd heeft, dan is het wel het lidmaatschap van de Navo en alle Georgische burgers voelen zich Europeanen en hopen dat Georgie ooit lid kan worden van de EU. De enige keus die hij dus had, was de verkiezingen vervroegen.
Maar Misha is niet dom, Misha weet heel goed wat hij doet. Het grote pijnpunt tijdens de demonstraties waren de parlementaire verkiezingen, niet eens de presidentiele. Het is praktisch onmogelijk voor de oppositie om tegenkandidaten te vinden die goed genoeg zijn. Tevens moeten ze binnen 3 dagen met wienig financiele middelen een campagne opzetten. Het ziet er nu naar uit dat Misha de verkiezingen weer zal winnen, simpel om het feit dat er geen beter alternatief is.
Hoewel de parlementaire verkiezingen niet per se vervroegd zijn heeft Misha wel aangekondigd dat er, op 5 januari tijdens de presidentiele verkiezingen, ook een referendum gehouden zal worden. Een referendum om te kijken of de bevolking van Georgie de parlementaire verkiezingen vervroegd wil hebben naar de lente. Ik ben benieuwd wat daar uit gaat komen, we zullen zien.
Ongeveer een uur na Misha ‘prachtige’ toespraak word ik gebeld door Natasha. Haar moeder heeft haar overbezorgd gebeld en wil dat ze naar haar huis komt in Tschneti, ongeveer een half uur rijden van Tbilisi. Ze moet daar dus de nacht blijven en helaas moet onze afspraak verzet worden. Door de krankzinnige gebeurtenissen van afgelopen dagen zijn al onze afspraken al niet doorgegaan. Dit weekend moest za al naar haar moeder in Tschneti en toen ze terug was op maandag had ik helaas al andere plannen. Op woensdag zouden we samen óf naar de opening van een kledingwinkel gaan óf naar de opening van een kunst galerij. Doordat ik het kantoor anderhalf uur lang niet uit kon vanwege de demonstratie moest het helaas afgezegd worden. Aan de ene kant gaat het leven in Tbilisi gewoon door, aan de andere kant durven Georgische vriendinnen van mij twee dagen hun huis niet uit en bellen ze ongerust of ik niet te dicht bij de ramen sta, omdat dat gevaarlijk kan zijn. Hopelijk is vandaag weer wat rustiger. Op mijn werk zijn ze tenminste kalm en gaan ze ervan uit dat het allemaal weer goed gaat. Ik heb al een uitnodiging voor een borrel vanavond en ook het webnieuws bericht geen onregelmatigheden. Ik ben benieuwd, we zien wel: hier in Georgie ben je nooit zeker van iets, dat is één ding dat zeker is…
donderdag 8 november 2007
Vijftien dagen noodtoestand in Georgie
En Misha heeft gesproken. De noodtoestand is uitgeroepen voor vijftien dagen. Gisteravond hebben de demonstranten zich verplaatst naar de overkant van de rivier: riki. Een locatie die vannaf mijn kantoor goed te volgen is, omdat mijn kantoor op de andere kant van de oever op een helling staat. In het begin is het er redelijk rustig, maar opeens zien we de politie, het leger, de zwarte mannetjes brigade en de ME twee bruggen oversteken. De menigte raakt in paniek en vliegt alle kanten uit, ook de onze. Door de ‘veiligheidsbewakers’ wordt geschoten met waterkanonnen, rubberkogels en traangasbommen, welke de laatste wij kunnen ruiken/voelen in ons kantoor. De demonstranten vluchten nu ook onze kant van de rivier weer op en de onrusten komen akelig dichtbij. We kunnen ons kantoor niet echt uit. De tv staat constant aan en we zappen van Rustavi2 (Misha’s zender) naar Imedi (de zender van de oppositie) naar de publieke omroepen en naar lokale en minder bekende commerciele televisiezenders. Om 7 uur komt Misha op tv: het is de schuld van de Russen. Hoe kan het ook anders, volgens deze regering zitten de Russen overal achter. Ook wil hij iedereen geruststellen en hoopt hij dat de Georgiers zo wijs genoeg zijn om te kalmeren en het allemaal voorbij te laten gaan. Juist, dat veroorzaakt denk ik eerder irritaties bij Georgische bevolking, dat ze zo betutteld worden, dan dat het men geruststeld.
Uiteindelijk kunnen we om half acht het kantoor uit en is Nana, mijn baas, zo aardig om mij met de auto af te zetten in Vake waar wat Amerikaanse vrienden van ons wonen die wél tv en internet thuis hebben. Wij doen nu al anderhalve maand een poging om dat geregeld te krijgen, maar ja, het is en blijft Georgie. Met een bord pasta met bolognaise saus en nederlandse kaas op schoot (het verhaal van de euroshopper in de supermarkt vertel ik nog wel een andere keer) volgen we alle ontwikkelingen op de voet. Gelukkig is de Georgische college van Wieteke en Lexi erbij om de belangrijkste dingen te vertalen. Om half tien kijken we naar Imedi. En de presentatoren vertellen ons, rustig en kalm, dat ze net te horen hebben gekregen dat de ‘security police’ hun gebouw is binnengedrongen en dat ze niet echt weten wat ze nu moeten doen. Je ziet in de ogen van de presentatoren de angst. Na wat gerommel gaat het beeld op ruis en later op zwart. We zijn verbijsterd, dit is absoluut een onacceptabele zet van Saakashvili, dictatoriaal zelfs. Zoals al eerder vermeld is Rustavi2 een soort van zender van Misha. Maar zelfs zij gaan naar het gebouw toe van Imedi om hun collega’s te ondersteunen en te vragen wat er precies is gebeurd. Er heeft zich een grote groep mensen verzameld bij het gebouw en door de spijlen van het hek zie je de werknemers van Imedi naar buiten komen. De meeste hebben tranen in hun ogen. Ze zijn vastgebonden en geslagen en al hun apparatuur is vernield. Ze mogen niet buiten het hek van hun eigen gebouw komen en zitten opgesloten in Imedi. Even later horen we op rustavi een presentator van Imedi, ze belt, ze zijn door de hekken naar buiten gekomen en rennen nu weg. Ze worden achtervolgt door de politie die er niet voor schuwt om zelfs zwangere vrouwen te slaan en te trappen, de angst en de onmacht is te horen in de stem van de vrouw.
Op elke zender gaat het beeld over op het beeld van de Minister President Zurab Nogaideli. Hij kondigt de noodtoestand af in Tbilisi voor de komende 48 uur. De reden? Er zou geprobeerd zijn een coup te plegen. De reden dat Imedi tv en een andere commerciele zender zijn afgesloten is omdat zij hieraan zouden hebben meegewerkt. Gelukkig houdt de noodtoestand niet in dat niemand meer over straat mag, dus als we willen, kunnen we nog naar huis deze avond. We besluiten toch bij onze vrienden te blijven, mocht er iets deze nacht gebeuren dan kunnen we tenminste internet en de televisie checken.
Vannochtend is het raar stil op de weg. Ik wil een taxi pakken naar mn werk en er stopt één maar er zit al iemand in. Het is een georgisch meisje van een jaar of twintig. De reden dat we een taxi delen is omdat het volgens haar lastig is nu aan taxi te pakken en ze graag hem met mij wil delen. Het lijkt wel of de gehele situatie ook een beetje verbroederd. Ze wenst me veel geluk vandaag en ik haar. Ik voel me schuldig deze situatie in georgie te moeten aanschouwen, want ik vind niet dat de Georgische bevolking dit verdient, ze waren zo hard op weg en nu lijkt alles voor niks…
Uiteindelijk kunnen we om half acht het kantoor uit en is Nana, mijn baas, zo aardig om mij met de auto af te zetten in Vake waar wat Amerikaanse vrienden van ons wonen die wél tv en internet thuis hebben. Wij doen nu al anderhalve maand een poging om dat geregeld te krijgen, maar ja, het is en blijft Georgie. Met een bord pasta met bolognaise saus en nederlandse kaas op schoot (het verhaal van de euroshopper in de supermarkt vertel ik nog wel een andere keer) volgen we alle ontwikkelingen op de voet. Gelukkig is de Georgische college van Wieteke en Lexi erbij om de belangrijkste dingen te vertalen. Om half tien kijken we naar Imedi. En de presentatoren vertellen ons, rustig en kalm, dat ze net te horen hebben gekregen dat de ‘security police’ hun gebouw is binnengedrongen en dat ze niet echt weten wat ze nu moeten doen. Je ziet in de ogen van de presentatoren de angst. Na wat gerommel gaat het beeld op ruis en later op zwart. We zijn verbijsterd, dit is absoluut een onacceptabele zet van Saakashvili, dictatoriaal zelfs. Zoals al eerder vermeld is Rustavi2 een soort van zender van Misha. Maar zelfs zij gaan naar het gebouw toe van Imedi om hun collega’s te ondersteunen en te vragen wat er precies is gebeurd. Er heeft zich een grote groep mensen verzameld bij het gebouw en door de spijlen van het hek zie je de werknemers van Imedi naar buiten komen. De meeste hebben tranen in hun ogen. Ze zijn vastgebonden en geslagen en al hun apparatuur is vernield. Ze mogen niet buiten het hek van hun eigen gebouw komen en zitten opgesloten in Imedi. Even later horen we op rustavi een presentator van Imedi, ze belt, ze zijn door de hekken naar buiten gekomen en rennen nu weg. Ze worden achtervolgt door de politie die er niet voor schuwt om zelfs zwangere vrouwen te slaan en te trappen, de angst en de onmacht is te horen in de stem van de vrouw.
Op elke zender gaat het beeld over op het beeld van de Minister President Zurab Nogaideli. Hij kondigt de noodtoestand af in Tbilisi voor de komende 48 uur. De reden? Er zou geprobeerd zijn een coup te plegen. De reden dat Imedi tv en een andere commerciele zender zijn afgesloten is omdat zij hieraan zouden hebben meegewerkt. Gelukkig houdt de noodtoestand niet in dat niemand meer over straat mag, dus als we willen, kunnen we nog naar huis deze avond. We besluiten toch bij onze vrienden te blijven, mocht er iets deze nacht gebeuren dan kunnen we tenminste internet en de televisie checken.
Vannochtend is het raar stil op de weg. Ik wil een taxi pakken naar mn werk en er stopt één maar er zit al iemand in. Het is een georgisch meisje van een jaar of twintig. De reden dat we een taxi delen is omdat het volgens haar lastig is nu aan taxi te pakken en ze graag hem met mij wil delen. Het lijkt wel of de gehele situatie ook een beetje verbroederd. Ze wenst me veel geluk vandaag en ik haar. Ik voel me schuldig deze situatie in georgie te moeten aanschouwen, want ik vind niet dat de Georgische bevolking dit verdient, ze waren zo hard op weg en nu lijkt alles voor niks…
woensdag 7 november 2007
Demonstratie Tbilisi 7 november 2007
Daar sta je dan, op rustaveli voor het parlement tussen een veertigduizend betogers. Al langer dan een maand geleden waren de protesten aangekondigd, maar deze vrijdag is de oppositie dan ook werkelijk bijeen gekomen. Ik voel me er niet op mijn gemak, al zijn de betogers niet agressief, zelfs enigzins passief, ik wil niet geassocieerd worden met deze groep mensen en verlaat dan ook na 10 minuten de zogenaamde ‘meeting’. Misschien zal menigeen een beetje raar hiervan opkijken: ‘Een liberaal die niet wil protesteren tegen een corrupte regering?’ Maar deze keer is het niet zo als tijdens de rozenrevolutie vier jaar geleden of zoals je in de oekraine kon zien gebeuren. Het is zelfs een beetje een ingewikkeld verhaal en het begon met twee leden van de partij van Misha Saakashvili, National Movement, die eind augustus uit de partij stapten. Op dat moment zat ik samen met Maartje en Wieteke in Kobuleti aan de zwarte zee en wisten we nog nauwelijks iets af van de politieke situatie in het land.
Aansluitend op de arrestatie volgde een politiek statement van de ex-minister van defensie Okruashvili, die Saakashvili beschuldigde van moord en corruptie. Twee dagen later werd ook hij opgepakt. Tienduizend man kwam spontaan de straat op om voor het parlement te demonstreren tegen de arrestatie. Ik denk dat iedereen op dat moment vraagtekens zette bij de oprechtheid en eerlijkheid van Misha. Zeker nadat een paar dagen later Okruashvili, duidelijk onder invloed van iets, publiekelijk op tv bekend en alles terug nam wat hij gezegd had. Dat op dat moment de tien oppositie-partijen vrijwillig zijn gaan samenwerken, was dan ook geen verassing.
De oppositie bestaat uit tien zeer verschillende kleine partijen. Ik zal niet elke met naam en toenaam noemen, maar om een klein beetje een beeld te geven: Er zitten ultra-conservatieve nationalisten bij, die een leider hebben die paramilitair was tijdens de oorlog in zuid-ossetie en vele moorden op zijn geweten heeft; ook de republicans zijn aangesloten bij deze oppositie, een partij die lid is van de internationale liberalen en die mensenrechten en democratie zeer hoog in het vaandel hebben; verder heb je nog de zeer religieuzen; de communisten en kleinere splintergroepen met leiders die nog populistischer zijn dan onze eigen geert wilders. De oppositie is in feite een mengelmoes van corrupte boeven en 1 a 2 integere partijen.
Vorige maand kondigde ze dus een ‘meeting’ aan, wat plaats moest vinden op 2 november. De regering zag de bui al hangen en verzon ter plekke dat er een internationale conventie plaats zou vinden die dagen, dus dat de demonstratie maar een andere keer moest. Logischerwijs gaven de oppositie-partijen hier geen gehoor aan. Rond deze tijd werd ook aangekondigd dat okruashvili, die toen al een paar dagen op z’n appartementje zat ‘opgesloten’ met zijn vrouw en dochtertje, uit de politiek zou stappen. Ook werd rond die tijd duidelijk dat Badri Patarkatsishvili, de op twee na rijkste oligarch van Georgie, zich gedwongen voelde zich te gaan bemoeien met de politiek. Badri is een, in mijn ogen, misselijkmakende corrupte business tycoon die moord en andere misdrijven niet schuwt: als het maar in zijn voordeel is. Hij was toendertijd tevens de eigenaar van het televisie-station Imedi-tv, die de oppositie tenminste nog een beetje ruimte gaf om hun mening te geven. Noot: sinds eergisteren heeft Badri de aandelen overgedaan aan niemand minder dan Ruport Murdoch, jawel, de eigenaar van FOX.
Vrijdag begon de meeting dus. Ik had het ‘gelukkige’ toeval net naar de demonstratie te lopen, terwijl onze enige echte Badri dit ook deed (ik liep een beetje per ongeluk tegen z’n bodyguards en volgelingen aan) en had dus het geluk dat er ruimte in de menigte voor hem was ontstaan, zodat ik uiteindelijk zowat vooraan bij de sprekers stond. Terwijl Badri sprak over eerlijke verkiezingen, een democratie en het feit dat hij niet een politicus wil worden, maar wel de oppositie en de demonstranten wou ondersteunen, zag ik op een gebouw een cartoon hangen, waar hij op afgebeeld stond met de oppositie als marionetten in zijn handen. En dat is geen onwaarheid: Badri betaald namelijk bijna alle kosten voor de oppositie, tevens ook nog eens de reis en verblijfkosten van de demonstranten.
Zaterdagavond was er een ander bijzonder verhaal te noemen: de verdachte Okruashvili die zijn beschuldigingen had ingetrokken en op 10 miljoen borg was vrijgelaten, bleek in Munchen te zitten. Hij had van een partijlid van Misha een ticket en een visum gekregen. Volgens de overheid om ‘geozndheidsredenen’. Die zondag, vannuit Munchen, verklaarde Okruashvili dat hij alles onder dwang had moeten terug nemen en dat Misha de nieuwe Adolf Hitler was die hij helemaal kapot wil maken (= ongeveer de letterlijke vertaling). Ook zei hij weer terug te gaan in de politiek en zo spoedig mogelijk naar Georgie terug te keren om wraak te nemen op Misha. Maandagavond (the soap-opera continues) gaf de overheid een afgetapt telefoongesprek los tussen een parlementslid en Okruashvili. Hierin werd door Okruashvili het volgende aangeboden, als hij vice-premier zou worden, dan zou hij ervoor zorgen dat de demonstraties op zouden houden. Dat betekend dus in feite dat wil samen werken met de man die hij de dag ervoor nog Hitler heeft genoemd en waar hij zogezegd gepaste wraak op wou nemen.
Er zijn veel verschillen te noemen in vergelijking met de rozenrevolutie (ik ben wel benieuwd of deze demonstratie nog een naam krijgt…). Ten eerste zijn er op deze demonstratie veel arme mensen van het platteland afgekomen, boeren en arbeiders die onder embarmelijke omstandigheden moeten leven, weinig uit de stad Tbilisi zelf zijn aanwezig. Ten tweede is voor velen de oppositie een slechter alternatief dan de corrupte regering van Saakashvili: oftewel, géén alternatief. Ten derde heeft de oppositie niet 1 duidelijke leider en al helemaal niet 1 duidelijke lijn, afgezien van een viertal punten:
• Holding of parliamentary elections in spring 2008, instead of late next year; • Creation of new election administrations with representatives from political parties;
• Change of the current majoritarian election system – a first-past-the-post, “winner takes all” system;
• Release of “political prisoners” and “prisoners of conscience,” referring to Irakli Batiashvili.
Welke, in mijn optiek, best redelijk zijn. Helaas heeft de oppositie op zondag besloten dat ze eigenlijk gewoon willen dat Misha aftreedt. Iets waar ikzelf ook niet voor ben, omdat ik bij nader inzien de huidige regering corrupte eikels vind, maar de meerderheid van de oppositie hersenloze corrupte eikels. Helaas zijn de 2 oppositie partijen die nog wel een beetje redelijk zijn te klein om samen te regeren…
Vandaag is het dus een beetje uit de hand gelopen en ben ik op mijn kantoor aan het werk met een sjaal om mijn mond en neus vanwege het traangas. Voor de duidelijkheid: Ik werk op 15 minuten lopen van het parlement, als het er geen twintig zijn.
De reden voor het scherpe politie optreden is omdat de oppositie gisteren besloten heeft dat ze met tenten op rustaveli voor het parlement willen bivakkeren. De overheid had geen zin om voor een zevende dag rustaveli af te zetten en heeft besloten hun daar geen toestemming voor te geven, ze mogen demonstreren, maar niet meer op de weg, wel op het stuk voor het parlement. Welke naar mijn inziens groot genoeg is voor de overgebleven 100 demonstranten. De oppositie was het hier niet mee eens en heeft daarom vannochtend rustaveli geblokkeerd. De politie heeft hier in eerste instantie op gereageerd met een waterkanon. De demonstranten zijn hier erg van geschrokken, logischerwijs, en hebben daarom fel uitgehaald naar de politie. Nu is het op dit moment zo dat de politie, de ME, één of andere zwarte mannetjes brigade en het leger met zijn allen voor het parlement staan en de demonstranten op ‘afstand’ houden door ze te slaan met knuppels, te schieten met rubberkogels, het waterkanon is nog steeds actief en gewoon met de vuist wordt er af en toe ook op iemand ingehakt. Zelfs ik wordt het afzetten van Rustaveli een beetje zat, omdat een stukje met de taxi wat normaal 10 minuten duurt nu een uur duurt, maar dit vind ik toch wel een zeer overdreven reactie! Misschien wel de slechtse zet van Misha’s regering tot nu toe. Alle politie en ambulance sirenes zijn ook enigzins beangstigend en de toeterende auto’s continue zijn ook een teken dat het nog eventjes niet rustiger gaat worden.
Misschien ookwel interessant om een beetje uiteen te zetten hoe de georgiers op dit alles reageren. Mijn bazin en mijn collega’s zijn een onderdeel van de rijke intellectuele elite. Tijdens de rozenrevolutie stonden ze vooraan, maar nu zijn ze minder geinteresseerd geweest (tot nu toe). Met name het feit dat ze de oppositie slechter vinden dan de huidige regering, die ze ook slecht vinden, zorgt ervoor dat ze niet hebben willen demonstreren. Ze zijn wel allemaal zeer geschrokken van de gebeurtenissen vandaag. Ik heb zelfs begrepen dat een dergelijke situatie zich niet meer voorgedaan heeft sinds de sovjet-tijden. Mijn Bohemien Georgische vrienden van rond de 20 zijn in het algemeen niet zo weg van de politiek in hun eigen land. Ze vinden het een soap en zijn er heilig van overtuigd dat stuk voor stuk zo corrupt is als de pest en alles eraan doet om zijn eigen hachje te redden, een terechte constatering naar mijn mening. Ze praten over het algemeen ook niet over politiek, tenzij ik ze er naar vraag en vinden zowel de oppositie als de huidige regering helemaal niks. Vandaag alleen heb ik al wat telefoontjes en berichtjes gekregen van hen over de uit de hand gelopen situatie, zelfs zij zijn geschrokken van de reactie van de politie.
De oppositie gaat zo met de woordvoerder van de regering in onderhandeling, hoe dit op te lossen. Zodra ik hier meer van weet laat ik het jullie weten.
Nachwandis!
Aansluitend op de arrestatie volgde een politiek statement van de ex-minister van defensie Okruashvili, die Saakashvili beschuldigde van moord en corruptie. Twee dagen later werd ook hij opgepakt. Tienduizend man kwam spontaan de straat op om voor het parlement te demonstreren tegen de arrestatie. Ik denk dat iedereen op dat moment vraagtekens zette bij de oprechtheid en eerlijkheid van Misha. Zeker nadat een paar dagen later Okruashvili, duidelijk onder invloed van iets, publiekelijk op tv bekend en alles terug nam wat hij gezegd had. Dat op dat moment de tien oppositie-partijen vrijwillig zijn gaan samenwerken, was dan ook geen verassing.
De oppositie bestaat uit tien zeer verschillende kleine partijen. Ik zal niet elke met naam en toenaam noemen, maar om een klein beetje een beeld te geven: Er zitten ultra-conservatieve nationalisten bij, die een leider hebben die paramilitair was tijdens de oorlog in zuid-ossetie en vele moorden op zijn geweten heeft; ook de republicans zijn aangesloten bij deze oppositie, een partij die lid is van de internationale liberalen en die mensenrechten en democratie zeer hoog in het vaandel hebben; verder heb je nog de zeer religieuzen; de communisten en kleinere splintergroepen met leiders die nog populistischer zijn dan onze eigen geert wilders. De oppositie is in feite een mengelmoes van corrupte boeven en 1 a 2 integere partijen.
Vorige maand kondigde ze dus een ‘meeting’ aan, wat plaats moest vinden op 2 november. De regering zag de bui al hangen en verzon ter plekke dat er een internationale conventie plaats zou vinden die dagen, dus dat de demonstratie maar een andere keer moest. Logischerwijs gaven de oppositie-partijen hier geen gehoor aan. Rond deze tijd werd ook aangekondigd dat okruashvili, die toen al een paar dagen op z’n appartementje zat ‘opgesloten’ met zijn vrouw en dochtertje, uit de politiek zou stappen. Ook werd rond die tijd duidelijk dat Badri Patarkatsishvili, de op twee na rijkste oligarch van Georgie, zich gedwongen voelde zich te gaan bemoeien met de politiek. Badri is een, in mijn ogen, misselijkmakende corrupte business tycoon die moord en andere misdrijven niet schuwt: als het maar in zijn voordeel is. Hij was toendertijd tevens de eigenaar van het televisie-station Imedi-tv, die de oppositie tenminste nog een beetje ruimte gaf om hun mening te geven. Noot: sinds eergisteren heeft Badri de aandelen overgedaan aan niemand minder dan Ruport Murdoch, jawel, de eigenaar van FOX.
Vrijdag begon de meeting dus. Ik had het ‘gelukkige’ toeval net naar de demonstratie te lopen, terwijl onze enige echte Badri dit ook deed (ik liep een beetje per ongeluk tegen z’n bodyguards en volgelingen aan) en had dus het geluk dat er ruimte in de menigte voor hem was ontstaan, zodat ik uiteindelijk zowat vooraan bij de sprekers stond. Terwijl Badri sprak over eerlijke verkiezingen, een democratie en het feit dat hij niet een politicus wil worden, maar wel de oppositie en de demonstranten wou ondersteunen, zag ik op een gebouw een cartoon hangen, waar hij op afgebeeld stond met de oppositie als marionetten in zijn handen. En dat is geen onwaarheid: Badri betaald namelijk bijna alle kosten voor de oppositie, tevens ook nog eens de reis en verblijfkosten van de demonstranten.
Zaterdagavond was er een ander bijzonder verhaal te noemen: de verdachte Okruashvili die zijn beschuldigingen had ingetrokken en op 10 miljoen borg was vrijgelaten, bleek in Munchen te zitten. Hij had van een partijlid van Misha een ticket en een visum gekregen. Volgens de overheid om ‘geozndheidsredenen’. Die zondag, vannuit Munchen, verklaarde Okruashvili dat hij alles onder dwang had moeten terug nemen en dat Misha de nieuwe Adolf Hitler was die hij helemaal kapot wil maken (= ongeveer de letterlijke vertaling). Ook zei hij weer terug te gaan in de politiek en zo spoedig mogelijk naar Georgie terug te keren om wraak te nemen op Misha. Maandagavond (the soap-opera continues) gaf de overheid een afgetapt telefoongesprek los tussen een parlementslid en Okruashvili. Hierin werd door Okruashvili het volgende aangeboden, als hij vice-premier zou worden, dan zou hij ervoor zorgen dat de demonstraties op zouden houden. Dat betekend dus in feite dat wil samen werken met de man die hij de dag ervoor nog Hitler heeft genoemd en waar hij zogezegd gepaste wraak op wou nemen.
Er zijn veel verschillen te noemen in vergelijking met de rozenrevolutie (ik ben wel benieuwd of deze demonstratie nog een naam krijgt…). Ten eerste zijn er op deze demonstratie veel arme mensen van het platteland afgekomen, boeren en arbeiders die onder embarmelijke omstandigheden moeten leven, weinig uit de stad Tbilisi zelf zijn aanwezig. Ten tweede is voor velen de oppositie een slechter alternatief dan de corrupte regering van Saakashvili: oftewel, géén alternatief. Ten derde heeft de oppositie niet 1 duidelijke leider en al helemaal niet 1 duidelijke lijn, afgezien van een viertal punten:
• Holding of parliamentary elections in spring 2008, instead of late next year; • Creation of new election administrations with representatives from political parties;
• Change of the current majoritarian election system – a first-past-the-post, “winner takes all” system;
• Release of “political prisoners” and “prisoners of conscience,” referring to Irakli Batiashvili.
Welke, in mijn optiek, best redelijk zijn. Helaas heeft de oppositie op zondag besloten dat ze eigenlijk gewoon willen dat Misha aftreedt. Iets waar ikzelf ook niet voor ben, omdat ik bij nader inzien de huidige regering corrupte eikels vind, maar de meerderheid van de oppositie hersenloze corrupte eikels. Helaas zijn de 2 oppositie partijen die nog wel een beetje redelijk zijn te klein om samen te regeren…
Vandaag is het dus een beetje uit de hand gelopen en ben ik op mijn kantoor aan het werk met een sjaal om mijn mond en neus vanwege het traangas. Voor de duidelijkheid: Ik werk op 15 minuten lopen van het parlement, als het er geen twintig zijn.
De reden voor het scherpe politie optreden is omdat de oppositie gisteren besloten heeft dat ze met tenten op rustaveli voor het parlement willen bivakkeren. De overheid had geen zin om voor een zevende dag rustaveli af te zetten en heeft besloten hun daar geen toestemming voor te geven, ze mogen demonstreren, maar niet meer op de weg, wel op het stuk voor het parlement. Welke naar mijn inziens groot genoeg is voor de overgebleven 100 demonstranten. De oppositie was het hier niet mee eens en heeft daarom vannochtend rustaveli geblokkeerd. De politie heeft hier in eerste instantie op gereageerd met een waterkanon. De demonstranten zijn hier erg van geschrokken, logischerwijs, en hebben daarom fel uitgehaald naar de politie. Nu is het op dit moment zo dat de politie, de ME, één of andere zwarte mannetjes brigade en het leger met zijn allen voor het parlement staan en de demonstranten op ‘afstand’ houden door ze te slaan met knuppels, te schieten met rubberkogels, het waterkanon is nog steeds actief en gewoon met de vuist wordt er af en toe ook op iemand ingehakt. Zelfs ik wordt het afzetten van Rustaveli een beetje zat, omdat een stukje met de taxi wat normaal 10 minuten duurt nu een uur duurt, maar dit vind ik toch wel een zeer overdreven reactie! Misschien wel de slechtse zet van Misha’s regering tot nu toe. Alle politie en ambulance sirenes zijn ook enigzins beangstigend en de toeterende auto’s continue zijn ook een teken dat het nog eventjes niet rustiger gaat worden.
Misschien ookwel interessant om een beetje uiteen te zetten hoe de georgiers op dit alles reageren. Mijn bazin en mijn collega’s zijn een onderdeel van de rijke intellectuele elite. Tijdens de rozenrevolutie stonden ze vooraan, maar nu zijn ze minder geinteresseerd geweest (tot nu toe). Met name het feit dat ze de oppositie slechter vinden dan de huidige regering, die ze ook slecht vinden, zorgt ervoor dat ze niet hebben willen demonstreren. Ze zijn wel allemaal zeer geschrokken van de gebeurtenissen vandaag. Ik heb zelfs begrepen dat een dergelijke situatie zich niet meer voorgedaan heeft sinds de sovjet-tijden. Mijn Bohemien Georgische vrienden van rond de 20 zijn in het algemeen niet zo weg van de politiek in hun eigen land. Ze vinden het een soap en zijn er heilig van overtuigd dat stuk voor stuk zo corrupt is als de pest en alles eraan doet om zijn eigen hachje te redden, een terechte constatering naar mijn mening. Ze praten over het algemeen ook niet over politiek, tenzij ik ze er naar vraag en vinden zowel de oppositie als de huidige regering helemaal niks. Vandaag alleen heb ik al wat telefoontjes en berichtjes gekregen van hen over de uit de hand gelopen situatie, zelfs zij zijn geschrokken van de reactie van de politie.
De oppositie gaat zo met de woordvoerder van de regering in onderhandeling, hoe dit op te lossen. Zodra ik hier meer van weet laat ik het jullie weten.
Nachwandis!
donderdag 11 oktober 2007
Alweer een week geleden dat ik geblogged heb (schrijf je dat eigenlijk zo?.....), er is te veel gebeurd: ik noem een ontmoeting met dronken high military officials in een te slechte amerikaanse bar, een drinkavondje met heel jeugdig artistiek tbilisi in vake-park, het kopen van een jurk, een jas en een paar hele mooie laarzen op de markt (bazari), mn werk wat eindelijk wat vorm begint te krijgen en ga zo maar door!
Vandaag is wieteke's verjaardag, na ons werk gaan we lekker op een terrasje in old tbilisi een borreltje doen en een hapje eten in een nog uit te zoeken restaurantje. Er zijn er vrij veel leuke kleine restaurantjes, dus dat moet geheid lukken. Ook hoop ik nog even langs een galerie te gaan waar een expositie is van iemand die ik in vake-park heb ontmoet.
Dinsdag hebben we samen met Immanuel, een nederlandse stagair bij de nederlandse ambassade, bij een chinees in ons district gegeten. Blijkt een van Saakashvili's lievelings restaurants te zijn, helaas hebben we hem niet gespot en om eerlijk te zijn: zo lekker vond ik het ook weer niet. Helemaal niet als je net een horror verhaal hebt gehoord over straathonden en chinese restaurants.... Al moet ik zeggen, als het hond was, dan was het best goed te doen. Gisteren zouden maartje, wieteke en ik pannekoeken bakken voor immanuel en robin, maar daar aangekomen, bleek robin alles in het marriot al te hebben voorbereid. Het enige wat nog moest gebeuren was het bakken zelf en de eerste 10 heeft hij zelf nog staan bakken ook! Ja jongens, we hebben dus pannekoeken gehad gemaakt door de chef van marriot georgia. En ze waren erg lekker :).
Ik moet maar weer eens aan het werk, dit weekend gaan we in elk geval leuke dingen doen. Beginnend met een borrel/snack bij John en Joyce (Joyce is de Consul van nl ambassade), dus in elk geval een goed begin! Zaterdag gaan we naar kustba toelopen (=meertje op de helling/heuvel) om iets aan onze conditie te doen en waarschijnlijk naar een spa, dit hebben we vorige week zondag ook gedaan en de combinatie beviel uitstekend, zeker omdat je maar 12 lari (=5 euro) kwijt bent aan een uurtje spa en 10 minuten massage (oftewel, soort van georgische scrub). Zondag hebben we in elk geval een heerlijk ontbijt in het marriot, we zijn uitgenodigt door robin, en waarschijnlijk gaan we 's middags met Anna (georgische studente die in groningen een LLM heeft gedaan) touren rond tbilisi in de auto van een vriendin van haar. We hebben het weekend in elk geval weer goed gevuld :).
Vandaag is wieteke's verjaardag, na ons werk gaan we lekker op een terrasje in old tbilisi een borreltje doen en een hapje eten in een nog uit te zoeken restaurantje. Er zijn er vrij veel leuke kleine restaurantjes, dus dat moet geheid lukken. Ook hoop ik nog even langs een galerie te gaan waar een expositie is van iemand die ik in vake-park heb ontmoet.
Dinsdag hebben we samen met Immanuel, een nederlandse stagair bij de nederlandse ambassade, bij een chinees in ons district gegeten. Blijkt een van Saakashvili's lievelings restaurants te zijn, helaas hebben we hem niet gespot en om eerlijk te zijn: zo lekker vond ik het ook weer niet. Helemaal niet als je net een horror verhaal hebt gehoord over straathonden en chinese restaurants.... Al moet ik zeggen, als het hond was, dan was het best goed te doen. Gisteren zouden maartje, wieteke en ik pannekoeken bakken voor immanuel en robin, maar daar aangekomen, bleek robin alles in het marriot al te hebben voorbereid. Het enige wat nog moest gebeuren was het bakken zelf en de eerste 10 heeft hij zelf nog staan bakken ook! Ja jongens, we hebben dus pannekoeken gehad gemaakt door de chef van marriot georgia. En ze waren erg lekker :).
Ik moet maar weer eens aan het werk, dit weekend gaan we in elk geval leuke dingen doen. Beginnend met een borrel/snack bij John en Joyce (Joyce is de Consul van nl ambassade), dus in elk geval een goed begin! Zaterdag gaan we naar kustba toelopen (=meertje op de helling/heuvel) om iets aan onze conditie te doen en waarschijnlijk naar een spa, dit hebben we vorige week zondag ook gedaan en de combinatie beviel uitstekend, zeker omdat je maar 12 lari (=5 euro) kwijt bent aan een uurtje spa en 10 minuten massage (oftewel, soort van georgische scrub). Zondag hebben we in elk geval een heerlijk ontbijt in het marriot, we zijn uitgenodigt door robin, en waarschijnlijk gaan we 's middags met Anna (georgische studente die in groningen een LLM heeft gedaan) touren rond tbilisi in de auto van een vriendin van haar. We hebben het weekend in elk geval weer goed gevuld :).
donderdag 4 oktober 2007
The Acid Cafe
Toen ik vannacht om 2 uur thuis kwam besefte ik me dat ik 5 uur later weer op moest. Vandaag ga ik naar een Green Cafe, georganiseerd door mn werk, in de kakheti region (DE wijnregio van Georgie). De reden dat ik pas om 2 uur mn bedje in rolde was aan de andere kant wel weer legitiem, gezelligheid moet af en toe kunnen.
Dinsdag hadden wij, de Gogo's (oftewel: meisjes in georgisch), bedacht dat het leuk zou zijn om samen met wat andere evs gogo's een ladies night out te hebben. Dus zo kwam het dat wij gisteravond om 9 uur in een cafe vlakbij rustaveli zaten. Het cafe is een typisch westers gezellig cafe en op de 1e verdieping liggen kussen op de grond waar je op kan zitten, een soort van marrokaans eettentje, maar dan anders. De avond begon erg goed. Maartje en ik waren aan de Ludi - bier - en de rest aan de gvino -wijn -(behalve dan Anky, want die houdt niet van wijn of bier dus ging aan de pina colada). Direct hadden we al de aandacht getrokken van 3 jonge georgiers, die te verlegen waren om met ons te praten, maar we steeds dichterbij kwamen zitten, ons nadeden toen we in ons beste georgisch drinken bestelden en heel erg 'onopvallend' foto's van hunzelf maakten met ons op de achtergrond, ach jah, je ziet het niet vaak: een mengelmoes van franse en nederlandse meiden + 1 letse met haarkleuren gevarieerd van hoogblond (Helwe en ik) tot rood (Maartje) tot blond (anky en zoe) tot bruin (Wieteke, die er dan nog het meest 'georgisch' uitziet...). Al met al ook voor ons een manier om ons bezig te houden: we hadden het af en toe niet meer van het lachen. De schok was dan ook groot toen voor het eerst de electriciteit uitviel en je dus in een donker en stil cafe zit. Opvallend hoeveel mensen mobieltjes hebben en er een blauwachtige schemer in het cafe ontstond. Gelukkig was het mankement snel verholpen.
Helaas hadden we vrij recent na deze belevenis echt een 'Robin to the Rescue' nodig. De aardige verlegen georgische jongetjes hadden plaats gemaakt voor 4 andere niet engels sprekende jongens die met ons wouden praten, gezien het feit alleen zoe russisch kan, maartje een paar woordje en de rest helemaal niet, ging het vrij problematisch. Ook waren ze niet echt aardig te noemen en erg dronken; niet te vergeten: het type 'ik verkoop spullen die per ongeluk van een vrachtwagen zijn afgevallen' en 'mijn vader was minister tijdens shevernadze' tot 'mijn werk is om auto's vannuit duitsland naar georgie te rijden'; niet echt our cup of tea zullen we maar zeggen. Na 30 minuten kwam Robin to the Rescue en dachten de jongens dat Robin Maartje's man was, dat hadden we maar afgesproken, want als je zegt vriendje, dan maakt het voor hen niks uit (in de trand van: alles kan kapot....). Na een paar gezellige biertjes en enkele stroomuitvallen verder was het dan echt tijd om te gaan. Het was nog een heel gedoen om de jongens af te schudden: ze waren overtuigd dat ze een goede indruk hadden gemaakt en konden 'scoren'; maar toen we ze uiteindelijk afgeschut hadden gingen we, nog steeds met de slappe lach, de taxi in. Nu zit ik, na een 5 uur heerlijke slaap, op mn werk. Over 5 minuutjes in een marsjroetka naar kakheti.... ben benieuwd hoe mijn katerige maag daar over denkt....
Dinsdag hadden wij, de Gogo's (oftewel: meisjes in georgisch), bedacht dat het leuk zou zijn om samen met wat andere evs gogo's een ladies night out te hebben. Dus zo kwam het dat wij gisteravond om 9 uur in een cafe vlakbij rustaveli zaten. Het cafe is een typisch westers gezellig cafe en op de 1e verdieping liggen kussen op de grond waar je op kan zitten, een soort van marrokaans eettentje, maar dan anders. De avond begon erg goed. Maartje en ik waren aan de Ludi - bier - en de rest aan de gvino -wijn -(behalve dan Anky, want die houdt niet van wijn of bier dus ging aan de pina colada). Direct hadden we al de aandacht getrokken van 3 jonge georgiers, die te verlegen waren om met ons te praten, maar we steeds dichterbij kwamen zitten, ons nadeden toen we in ons beste georgisch drinken bestelden en heel erg 'onopvallend' foto's van hunzelf maakten met ons op de achtergrond, ach jah, je ziet het niet vaak: een mengelmoes van franse en nederlandse meiden + 1 letse met haarkleuren gevarieerd van hoogblond (Helwe en ik) tot rood (Maartje) tot blond (anky en zoe) tot bruin (Wieteke, die er dan nog het meest 'georgisch' uitziet...). Al met al ook voor ons een manier om ons bezig te houden: we hadden het af en toe niet meer van het lachen. De schok was dan ook groot toen voor het eerst de electriciteit uitviel en je dus in een donker en stil cafe zit. Opvallend hoeveel mensen mobieltjes hebben en er een blauwachtige schemer in het cafe ontstond. Gelukkig was het mankement snel verholpen.
Helaas hadden we vrij recent na deze belevenis echt een 'Robin to the Rescue' nodig. De aardige verlegen georgische jongetjes hadden plaats gemaakt voor 4 andere niet engels sprekende jongens die met ons wouden praten, gezien het feit alleen zoe russisch kan, maartje een paar woordje en de rest helemaal niet, ging het vrij problematisch. Ook waren ze niet echt aardig te noemen en erg dronken; niet te vergeten: het type 'ik verkoop spullen die per ongeluk van een vrachtwagen zijn afgevallen' en 'mijn vader was minister tijdens shevernadze' tot 'mijn werk is om auto's vannuit duitsland naar georgie te rijden'; niet echt our cup of tea zullen we maar zeggen. Na 30 minuten kwam Robin to the Rescue en dachten de jongens dat Robin Maartje's man was, dat hadden we maar afgesproken, want als je zegt vriendje, dan maakt het voor hen niks uit (in de trand van: alles kan kapot....). Na een paar gezellige biertjes en enkele stroomuitvallen verder was het dan echt tijd om te gaan. Het was nog een heel gedoen om de jongens af te schudden: ze waren overtuigd dat ze een goede indruk hadden gemaakt en konden 'scoren'; maar toen we ze uiteindelijk afgeschut hadden gingen we, nog steeds met de slappe lach, de taxi in. Nu zit ik, na een 5 uur heerlijke slaap, op mn werk. Over 5 minuutjes in een marsjroetka naar kakheti.... ben benieuwd hoe mijn katerige maag daar over denkt....
maandag 1 oktober 2007
niet links, niet rechts, maar recht door zee....
Nee, ik ben nog niet dood, verkracht en gevonden in een greppel ergens buiten tbilisi: ik leef nog steeds!!! Helaas even afgesneden van de wereld: geen mobieltje, geen internet en een vaste lijn in mn appartement waarmee je alleen binnen tbilisi kan bellen (ja, heel erg handig :P). Tot nu toe is het errug leuk in tbilisi, mn appartement is helaas niet op loopafstand van mn werk (wel op die van mn beide roommates wieteke en maartje...), maar ik moet een half uur met de bus en dan nog 10 minuten een helling oplopen: ach is weer goed voor mn conditie ;).
Dinsdagnacht 18 september kwamen we aan om 3 uur 's nachts op Tbilisi airport. Niet alleen werden Maartje, Wieteke en ik opgewacht door onze host-organisaties, maar ook nog eens door LLink. Je kan je voorstellen hoe we er uit zagen na 5 uur in een te klein vliegtuig te hebben gezeten met te vies vliegtuig eten :S. De rit naar ons appartement was al helemaal spannend. De chauffeur van mijn organisatie bracht ons naar Soburtalo (onze wijk) in een enigzins kapotte nissan. Niet alleen sprak hij geen engels, ook werd het ons duidelijk tijdens deze nachtelijke rit, dat ze hier in Georgie niet aan verkeersregels doen. Wieteke dacht dat er links werd gereden in Georgie, waarop ik antwoorde: nee hoor gewoon rechts; Maartje verwoorde het het beste: Niet links, niet rechts, maar recht door zee!
Ons appartement valt heel erg mee. Toen we aankwamen waren we enigzins bang dat het een echte vervallen sovjetflat was, maar van binnen ziet het er heel netjes en solide uit. Binnenkort zal ik wat foto's posten om jullie een indruk te geven. Wel wil ik nog eventjes kort uitleggen hoe onze lift werkt (we zitten op de 6e verdieping, dus af en toe is een lift handig). Allereerst moet je er geld in stoppen, anders werkt hij niet. En wel 5 of 10 tetri (wat ongeveer neerkomt op 2 a 4 eurocent). Dan moet je op het knopje drukken van de 5e verdieping en hier moet je mee wachten totdat iedereen in de lift staat (wat trouwens al een hele onderneming is, omdat er max 3 mensen in passen...), wacht je niet: dan heb je geheid iemand tussen de deur (bij ons is maartje meestal het bokje). Op het moment dat de lift omhoog gaat: niet door de gaten in de lift kijken: als je nog niet doodsangsten uitstaat door het gerammel, dan wel door het idee dat het een zeer 'veilige' lift is... Na 5 seconden hoor je 2 keer een gebonk, rammelt de lift een beetje en hoor je een lang schuur geluid, alsof de tunnel te klein is voor de lift. Ook bij het uitstappen moet je uitkijken dat je niet tussen de deur komt, ook hierbij is maartje meestal de pineut!
De eerste zaterdagavond uit was trouwens echt te mooi! Vrijdagavond hoorden we van een of ander openlucht optreden van breakdancers in een park (vake-park), wat uiteindelijk bij een meertje bleek te zijn (turtle lake). Aangekomen bleek het een nederlands iniatief te zijn van hope box angels en was DEF P van Osdorp Posse daar, samen met Bad Brea (kennen jullie haar?) en een of andere bekene georgische rapper: Amigo. Kennis gemaakt met hen en telefoonnr;s uitegwisseld, de volgende dag zouden ze daar weer optreden dus wij zijn die zaterdag ook heen geweest. Na het openlucht optreden op het meer zou de rapper amigo naar een of andere club (JAM) gaan aan rustaveli (de winkel/uitgaansstraat van tbilisi). Maar tijdens het eten samen met wat andere expads (3 fransen een est en een pool) werd ik gebeld door timor (een van de jongens die we die dag hadden ontmoet) dat ze op een of ander bootfeest zaten, of we ook wouden komen. We zouden in club JAM door een MC van Amigo worden opgehaald. Gelukkig van wel, want die club JAm was echt heel bizar LSD muziek achtig (hiervan is binnenkort een filmpje te bezichtigen, ze zaten daar allemaal op de grond gothic techno te luisteren...wazig!). Toen we bij de boot kwamen bleek dit een soort mini-jachtje waar een jongen zn verjaardagsfeestje had, wij waren gasten van amigo, dus mochten ook komen. Voor 4 uur lang op de boot gedanst met te gave techno en rondgevaren over de rivier. De DJ gaat binnenkort in berlijn draaien en dat was te merken: hij was echt heel erg goed. Het was een erg leuke avond en we hebben direct al veel vrienden gemaakt!
Niet alleen de locals hebben we ontmoet, we hebben ook al expad vriendjes! Onder andere Robin: nu al een buddy for life! Hij is de chefkok van de twee marriot hotels in Tbilisi, vernatwoordelijk voor beide menukaarten en al het eten wat er uit gaat... Leren kennen de zaterdagavond bij Pascal (aka Def P), Robin is namelijk een verkapte Osdorp Posse fan (al luistert hij ook Celine Dion....). Verder hebben we nog Tiphaine, een heel erg leuk frans meisje dat bij APD werkt (waar Maartje en Rogier ook werken); Zoe, ook een frans meisje die hier een jaar ook een EVS positie heeft gehad, maar besloten heeft nog een jaar te blijven. Verder hebben we Immanuel, een stagair bij de Nederlandse Ambassade, maar hij gaat helaas half november al weer weg... Op dit moment logeerd er nog een ander frans meisje, Anne-Carole, bij ons. Zij is hier voor 2 weken. Zoals jullie kunnen lezen: een en al gezelligheid: we hebben het enorm naar onze zin!
Het kantoor van CENN (mijn werkgever) is trouwens geweldig! Het zit in het oude gedeelte van tbilisi, doet een beetje cubaans aan, behalve dan dat mijn kantoor echt ontzettend superdeluxe en nieuw is! Ook hiervan zijn binnenkort foto's te bezichtigen! In elk geval tot nu toe een paar mooie dagen gehad, begin 1 oktober pas met werken, dus vul de dagen met de stad bezichtigen en uitgaan. Vorige week een weekje naar de zwarte zee geweest. Hier hadden we een on-arrival training. Het was erg warm weer, dus tijdens de pauzes lagen we te bakken op het kiezelstrand van kobuleti! Heb ook nog in de zwarte zee gezwommen, al vond ik die ene kwal wel een beetje eng.....
Dinsdagnacht 18 september kwamen we aan om 3 uur 's nachts op Tbilisi airport. Niet alleen werden Maartje, Wieteke en ik opgewacht door onze host-organisaties, maar ook nog eens door LLink. Je kan je voorstellen hoe we er uit zagen na 5 uur in een te klein vliegtuig te hebben gezeten met te vies vliegtuig eten :S. De rit naar ons appartement was al helemaal spannend. De chauffeur van mijn organisatie bracht ons naar Soburtalo (onze wijk) in een enigzins kapotte nissan. Niet alleen sprak hij geen engels, ook werd het ons duidelijk tijdens deze nachtelijke rit, dat ze hier in Georgie niet aan verkeersregels doen. Wieteke dacht dat er links werd gereden in Georgie, waarop ik antwoorde: nee hoor gewoon rechts; Maartje verwoorde het het beste: Niet links, niet rechts, maar recht door zee!
Ons appartement valt heel erg mee. Toen we aankwamen waren we enigzins bang dat het een echte vervallen sovjetflat was, maar van binnen ziet het er heel netjes en solide uit. Binnenkort zal ik wat foto's posten om jullie een indruk te geven. Wel wil ik nog eventjes kort uitleggen hoe onze lift werkt (we zitten op de 6e verdieping, dus af en toe is een lift handig). Allereerst moet je er geld in stoppen, anders werkt hij niet. En wel 5 of 10 tetri (wat ongeveer neerkomt op 2 a 4 eurocent). Dan moet je op het knopje drukken van de 5e verdieping en hier moet je mee wachten totdat iedereen in de lift staat (wat trouwens al een hele onderneming is, omdat er max 3 mensen in passen...), wacht je niet: dan heb je geheid iemand tussen de deur (bij ons is maartje meestal het bokje). Op het moment dat de lift omhoog gaat: niet door de gaten in de lift kijken: als je nog niet doodsangsten uitstaat door het gerammel, dan wel door het idee dat het een zeer 'veilige' lift is... Na 5 seconden hoor je 2 keer een gebonk, rammelt de lift een beetje en hoor je een lang schuur geluid, alsof de tunnel te klein is voor de lift. Ook bij het uitstappen moet je uitkijken dat je niet tussen de deur komt, ook hierbij is maartje meestal de pineut!
De eerste zaterdagavond uit was trouwens echt te mooi! Vrijdagavond hoorden we van een of ander openlucht optreden van breakdancers in een park (vake-park), wat uiteindelijk bij een meertje bleek te zijn (turtle lake). Aangekomen bleek het een nederlands iniatief te zijn van hope box angels en was DEF P van Osdorp Posse daar, samen met Bad Brea (kennen jullie haar?) en een of andere bekene georgische rapper: Amigo. Kennis gemaakt met hen en telefoonnr;s uitegwisseld, de volgende dag zouden ze daar weer optreden dus wij zijn die zaterdag ook heen geweest. Na het openlucht optreden op het meer zou de rapper amigo naar een of andere club (JAM) gaan aan rustaveli (de winkel/uitgaansstraat van tbilisi). Maar tijdens het eten samen met wat andere expads (3 fransen een est en een pool) werd ik gebeld door timor (een van de jongens die we die dag hadden ontmoet) dat ze op een of ander bootfeest zaten, of we ook wouden komen. We zouden in club JAM door een MC van Amigo worden opgehaald. Gelukkig van wel, want die club JAm was echt heel bizar LSD muziek achtig (hiervan is binnenkort een filmpje te bezichtigen, ze zaten daar allemaal op de grond gothic techno te luisteren...wazig!). Toen we bij de boot kwamen bleek dit een soort mini-jachtje waar een jongen zn verjaardagsfeestje had, wij waren gasten van amigo, dus mochten ook komen. Voor 4 uur lang op de boot gedanst met te gave techno en rondgevaren over de rivier. De DJ gaat binnenkort in berlijn draaien en dat was te merken: hij was echt heel erg goed. Het was een erg leuke avond en we hebben direct al veel vrienden gemaakt!
Niet alleen de locals hebben we ontmoet, we hebben ook al expad vriendjes! Onder andere Robin: nu al een buddy for life! Hij is de chefkok van de twee marriot hotels in Tbilisi, vernatwoordelijk voor beide menukaarten en al het eten wat er uit gaat... Leren kennen de zaterdagavond bij Pascal (aka Def P), Robin is namelijk een verkapte Osdorp Posse fan (al luistert hij ook Celine Dion....). Verder hebben we nog Tiphaine, een heel erg leuk frans meisje dat bij APD werkt (waar Maartje en Rogier ook werken); Zoe, ook een frans meisje die hier een jaar ook een EVS positie heeft gehad, maar besloten heeft nog een jaar te blijven. Verder hebben we Immanuel, een stagair bij de Nederlandse Ambassade, maar hij gaat helaas half november al weer weg... Op dit moment logeerd er nog een ander frans meisje, Anne-Carole, bij ons. Zij is hier voor 2 weken. Zoals jullie kunnen lezen: een en al gezelligheid: we hebben het enorm naar onze zin!
Het kantoor van CENN (mijn werkgever) is trouwens geweldig! Het zit in het oude gedeelte van tbilisi, doet een beetje cubaans aan, behalve dan dat mijn kantoor echt ontzettend superdeluxe en nieuw is! Ook hiervan zijn binnenkort foto's te bezichtigen! In elk geval tot nu toe een paar mooie dagen gehad, begin 1 oktober pas met werken, dus vul de dagen met de stad bezichtigen en uitgaan. Vorige week een weekje naar de zwarte zee geweest. Hier hadden we een on-arrival training. Het was erg warm weer, dus tijdens de pauzes lagen we te bakken op het kiezelstrand van kobuleti! Heb ook nog in de zwarte zee gezwommen, al vond ik die ene kwal wel een beetje eng.....
Abonneren op:
Posts (Atom)